Το 2017, όταν η Λίζι Τζόρνταν, ήταν μία 19χρονη φοιτήτρια, επισκέφθηκε ένα fast food εστιατόριο για να γευματίσει. Εκείνο το γεύμα θα της άλλαζε ολόκληρη τη ζωή, με έναν δραματικό τρόπο.
Από το φαγητό έπαθε τροφική δηλητηρίαση, λόγω ενός σπάνιου στελέχους του βακτηρίου Escherichia coli, και έπεσε σε κώμα. Για περίπου δύο μήνες, οι γιατροί δεν είχαν καταφέρει να την «ξυπνήσουν» και είχαν προειδοποιήσει τους γονείς της πως μπορεί και να μην τα καταφέρει καθώς αρκετά όργανά της είχαν υποστεί ανεπάρκεια και σημαντικές βλάβες.
Χάρη σε ένα αρκετά ακριβό και σπάνιο φάρμακο, οι γιατροί κατάφεραν να την επαναφέρουν όμως όταν η ίδια ξύπνησε κάτι ήταν διαφορετικό: ήταν τυφλή. Λόγω της μόλυνσης που υπέστη, ο οργανισμός της στην προσπάθειά του να αντιδράσει και να καταπολεμήσει το βακτήριο που την είχε ρίξει σε κόμμα, έμεινε τυφλή.
«Ήταν τρομακτικό όταν ξύπνησα και δεν είχα την όρασή μου. Όταν βγήκα από το νοσοκομείο και πήγα σπίτι, σκέφτηκα πως θα μπορέσω να ζήσω χωρίς την όρασή μου; Είναι το παράθυρό σου για τον κόσμο», εξηγεί η Λίζι Τζόρνταν η οποία ποτέ δεν είχε μπορέσει να φανταστεί τη σημερινή της ζωή. «Ήμουν πολύ, πολύ άσχημα. Όμως μετά σκέφτηκα πως έχω μόνο δύο επιλογές. Μπορώ να καθίσω εδώ και να νιώθω λύπηση για τον εαυτό μου ή μπορώ να δοκιμάσω να κάνω κάτι με τη ζωή μου και βασικά ίσως να καταφέρω κάτι που να μην είχα καταφέρει πριν, ακόμη κι αν είχα την όρασή μου».
Η αναποφασιστικότητά της «πήρε» τον έλεγχο της ζωής της και έτσι, αφού μπόρεσε να περπατήσει ξανά, ξεκίνησε να τρέχει ώσπου το 2019 έτρεξε στον δημοφιλή (major) μαραθώνιο του Λονδίνου, συγκέντρωσε 15.000 λίρες για φιλανθρωπικά ιδρύματα και κάπως έτσι ξεκίνησε να… παίζει με τα όριά της.
Το 2020 αποφάσισε να τολμήσει κάτι νέο. Παρ’ όλο που δεν είχε έκανε ποτέ ποδήλατο, έστω σαν χόμπι, αποφάσισε να συμμετάσχει στην ημέρα ταλέντων της βρετανικής ομοσπονδίας ποδηλασίας (British Cycling talent ID day). Και εντυπωσίασε. Εκείνη η μέρα, ήταν η αρχή της νέας της ζωής, μιας ζωής στον πρωταθλητισμό και με στόχο τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού 2024.
Από την αρχή η Τζόρνταν έδωσε καλά δείγματα, έδειξε πως έχει ταλέντο και κατάφερνε με το πείσμα της να εντυπωσιάζει όλο και περισσότερους, μέχρι που έφτασε να ανέβει στο βάθρο μαζί με τη μεικτή ομάδα όταν στο Παγκόσμιο της Γλασκώβης κατέκτησαν το χρυσό στο tandem sprint. Αφού η πρόκληση του ποδηλάτου της έδωσε την αδρεναλίνη που χρειαζόταν για να μπορέσει να δει με έναν διαφορετικό τρόπο, συνέχισε να θέτει όλο πιο υψηλούς στόχους.
Μιλώντας στο BBC, εξήγησε πως σήμερα εξαρτάται από αυτόν που την καθοδηγεί κάθε φορά ή από το μπαστούνι που κρατά, καθώς έχει χάσει το 100% της όρασής της, όμως είναι η απόλυτη κυρία του εαυτού της θέτοντας καθημερινά νέους στόχους και αφήνοντας το comfort zone της στην άκρη, για να ζήσει τη ζωή όπως είναι χωρίς να εξωραΐζει καταστάσεις:
«Δεν έχω καμία ουσιαστική όραση, οπότε εξαρτώμαι απόλυτα από κάποιον να με καθοδηγεί ή από τη χρήση λευκού μπαστουνιού, για το οποίο πρόσφατα εγγράφηκα σε εκπαίδευση η οποία θα μου αλλάξει τη ζωή. Με χτύπησε πολύ σκληρά το ότι έχασα την όρασή μου, επειδή ήμουν ένα πολύ ανεξάρτητο άτομο και ήθελα να το διατηρήσω αυτό.
Μου στέρησε λίγη από την περηφάνια μου το να πρέπει να βασίζομαι σε κάποιον ή να ζητάω βοήθεια. Αλλά έμαθα μέσα στα έξι χρόνια να το αποδέχομαι, και στην πραγματικότητα με βοήθησε πολύ το γεγονός ότι εκτέθηκα στην κοινότητα του παρα-αθλητισμού, επειδή όλοι έχουν τις δυσκολίες τους, αλλά όλοι ενθαρρύνουμε και υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον, οπότε μαθαίνεις να είσαι περήφανος για την αναπηρία σου και περήφανος για το τι μπορείς να κάνεις με αυτήν και όχι για το τι δεν μπορείς να κάνεις.
Νομίζω ότι έχω γίνει πολύ καλύτερος άνθρωπος από την εμπειρία μου, πιο ανοιχτόμυαλη και πιο πρόθυμη να αναλάβω νέες προκλήσεις και να δοκιμάσω νέα πράγματα από ό,τι όταν μπορούσα να δω γιατί τότε μπορεί να σκεφτόμουν πως δεν θα ασχοληθώ με κάτι καθώς δεν χρειάζεται να βγω από τη ζώνη άνεσής μου.
Αλλά τώρα έχω μάθει πραγματικά να αγκαλιάζω αυτό το αίσθημα της δυσφορίας όταν βρίσκομαι έξω από τη ζώνη άνεσής μου και να βλέπω πραγματικά τι μπορώ να πετύχω από αυτό».
Πλέον, η Λίζι Τζόρνταν θα κάνει ότι μπορεί για να πραγματοποιήσει ένα όνειρο που δεν ήξερε πως είχε. Θα προπονηθεί για να μπορέσει να εκπροσωπήσει τη Βρετανία στους ερχόμενους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι.
