Η Yeni Düzen (18.07.23), σε άρθρο του αρθρογράφου Τζενκ Μουτλούγιακαλι, γράφει ότι ο γιος του Νιαζί Κιζίλγουρεκ, Ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ, ο οποίος είχε μεταβεί στα κατεχόμενα για να επισκεφθεί τον παππού του, εμποδίστηκε να εισέλθει στις ελεύθερες περιοχές επειδή είναι σε ηλικία στράτευσης.
Όπως αναφέρει ο Μουτλούγιακαλι, δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Κιζίλγουρεκ στο οποίο του ανέφερε πως βρίσκονταν στο οδόφραγμα και πως ζήτησαν από το παιδί να προσκομίσει «ταυτότητα της ΤΔΒΚ» την οποία δεν έχει. Είχε εισέλθει στα κατεχόμενα με την ταυτότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν είχε μαζί του το γαλλικό διαβατήριο που διαθέτει λόγω της Γαλλίδας μητέρας του. Γράφει και τα εξής ο Μουτλούγιακαλι:
«Ο Νιαζί Κιζίλγουρεκ είναι ευρωβουλευτής... Ξέρω ότι αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία για την διορισμένη διοίκηση εδώ. Το γεγονός ότι κοιτάζει στα μάτια εκατομμύρια ανθρώπους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και λέει στον Ελληνοκύπριο ηγέτη ‘Σας καλώ να τερματίσετε τη γλωσσική αδικία που θυματοποιεί τους Τουρκοκύπριους’ δεν είναι σεβαστό... Το πραγματικό θέμα που με αναστατώνει είναι το εξής... Για χρόνια έζησε μια ‘κατακερματισμένη’ ζωή, τόσο στο βόρειο όσο και στο νότιο τμήμα του νησιού... Αντιμετωπίστηκε ως ‘ο άλλος’ και από τις δύο πλευρές. Τώρα αυτή η επαίσχυντη τάξη επιβάλλει την ίδια συμπεριφορά και στα παιδιά τους... Στη χώρα μας, που έχει διαιρεθεί από εθνικές συγκρούσεις, πραξικοπήματα και πολέμους, υπάρχουν άνθρωποι που αναγκάστηκαν να διαιρεθούν και αυτά που πέρασαν, και τώρα και τα παιδιά τους νιώθουν πάλι με θυμό, θλίψη και απογοήτευση...
Τα μεσάνυχτα, το παιδί βρίσκεται στο οδόφραγμα... Δεν μπορεί να πάει σπίτι του... Οι αξιωματικοί μετανάστευσης και οι αστυνομικοί είναι ‘υπό διαταγή’... Η αυτοαποκαλούμενη ‘ΤΔΒΚ’ είναι ένας τόπος που δεν διέπεται από νόμους αλλά από ‘διαταγές και οδηγίες’... ‘Ένας πολίτης της ΤΔΒΚ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την ταυτότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας’ λένε... ‘Σύμφωνα με ποιον νόμο’, λέμε... ‘Τον περί μετανάστευσης νόμο...’ Δεν υπάρχει τέτοιο άρθρο στον νόμο! Και δεν μπορεί να υπάρχει... Η ταυτότητα μιας χώρας δεν μπορεί να κηρύσσεται ελεύθερη για αυτούς που μιλούν ελληνικά και απαγορευμένη για αυτούς που μιλούν τουρκικά- δεν μπορεί να γίνεται διάκριση με βάση την εθνικότητα, δεν μπορεί να εφαρμόζεται διαφορετικά στον ένα και διαφορετικά στον άλλο... Θα ήταν κατανοητό αν επρόκειτο για ολική απαγόρευση. Αν πείτε ‘Δεν αναγνωρίζουμε το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, άρα τα έγγραφά της είναι άκυρα’... Τότε θα διώξετε και τους Ελληνοκύπριους... Ακόμα... Τότε θα πρέπει να διώξετε τους περισσότερους Τουρκοκύπριους. Θα βάλετε στη φυλακή σχεδόν ολόκληρο το ‘Υπουργικό Συμβούλιο’.
Επιπλέον... η Τουρκία εγγυάται το σύνταγμα και την αδιαίρετη ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας (!) Αν η αστυνομία υπάγεται στο στρατό, ο λόγος ύπαρξης του στρατού στο νησί προέρχεται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Μια υπάλληλος μετανάστευσης, μια κοπέλα, έχει κατεβάσει από το τηλέφωνό της το νόμο περί μετανάστευσης, ψάχνει για ένα άρθρο που απαγορεύει στους πολίτες της ΤΔΒΚ να χρησιμοποιούν ταυτότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λέω, ‘Δεν υπάρχει’... ‘Δεν θα το βρεις...’ Ένας άλλος αστυνομικός λέει, ‘Δεν υπάρχει στο νόμο, αλλά υπάρχει σχετική οδηγία.’ Μπορεί να υπάρχει οδηγία στο νόμο; Ψάχνει την οδηγία. Έρχεται ένας άλλος αστυνομικός. Λέει ‘Πρέπει να αναβάλει τη στρατιωτική του θητεία...’ Γιατί; Αφού ο πατέρας του είναι Τουρκοκύπριος, είναι φυσικός πολίτης και έχει υπερβεί την ηλικία για στρατιωτική θητεία.
Μπορεί να επιβληθεί η υπηκοότητα σε ένα άτομο ‘με τη βία’; Αυτό αποτελεί στην πραγματικότητα παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων... Επιπλέον, αυτό το παιδί περνάει στο βορρά και επιστρέφει στο νότο εδώ και δύο χρόνια, είναι είκοσι ετών... Παίρνω τον Ντιλάν πηγαίνω σπίτι, περνάει τη νύχτα μαζί μου, ο πατέρας του πετάει για την Ευρώπη στις 05.00 το πρωί, η αδελφή του επιστρέφει στο νότο, μας στέλνει το γαλλικό του διαβατήριο... Κοιμόμαστε, ξυπνάμε, ξεκινάμε τη νέα μέρα με επισκέψεις στο γραφείο μετανάστευσης, στην αστυνομία, στο οδόφραγμα.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ο Νιαζί Κιζίλγουρεκ, τον οποίο αποκαλούσαν Ελληνοκύπριο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτή τη φορά τον αποκαλούν ‘Τούρκο’ όταν πρόκειται για ‘στρατιωτική θητεία’! Κάνουν στρατιωτική θητεία για τον γιο του... Το αγόρι δεν έχει καμία σχέση με την ‘ΤΔΒΚ’... Τι θα συμβεί αν τον κατατάξουν, εναντίον ποιου ‘εχθρού’ θα τον εκπαιδεύσουν; Πλήρης ασυνέπεια όταν πρόκειται για το παιχνίδι του εθνικισμού και του κρατισμού... Ο νεαρός υπογράφει το όνομά του, χωρίς να ξέρει, χωρίς να καταλαβαίνει τι συμβαίνει...Πηγαίνει σπίτι του, δακρυσμένος, θυμωμένος, λυπημένος... ‘Μπορείς να έρχεσαι 120 μέρες το χρόνο’ λένε...Ευχαριστώ, να λείπει (!)».
