11 Αυγούστου. Ο 24χρονος τότε, Τάσος Ισαάκ, αφήνει την τελευταία του πνοή στη νεκρή ζώνη στη Δερύνεια, όπου εγκλωβίστηκε στην προσπάθειά του να γλυτώσει από το μένος των Γκρίζων Λύκων άλλο Ελληνοκύπριο διαδηλωτή.
Έποικοι και Τουρκοκύπριοι με ξύλα και ρόπαλα, με πέτρες και ό,τι άλλο είχαν, τον χτυπούν λυσσαλέα μέχρι θανάτου.
25 χρόνια και παρά το γεγονός ότι οι δολοφόνοι του έχουν αναγνωριστεί εδώ και χρόνια, τα διεθνή εντάλματα σύλληψης εναντίον τους δεν έχουν ακόμα εκτελεστεί.
Μετά την κηδεία του, τρεις μέρες αργόετρα, στις 14 Αυγούστου, εκατοντάδες άνθρωποι πορεύονται προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για κατάθεση στεφάνων στον τόπο του μαρτυρίου του Ισαάκ.
Ο νεαρός τότε Σολωμός Σολωμού ξεφεύγει από τον κλοιό της ειρηνευτικής δύναμης, και αψηφώντας τους πάνοπλους κατακτητές σκαρφαλώνει στον ιστό, να κατεβάσει το σύμβολο της κατοχής.
Οι Τούρκοι ανοίγουν πυρ και τον σκοτώνουν.
Και οι δικοί του δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. 25 χρόνια μετά, κανένας δεν πλήρωσε.
Εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης εναντίον πέντε ατόμων, μεταξύ των οποίων και του τότε λεγόμενου Υπουργού Γεωργίας του ψευδοκράτους, Κενάν Ακίν, ωστόσο παραμένουν μέχρι σήμερα ατιμώρητοι.
Το 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ.
