Ήταν η ώρα που ο ήλιος έδυε στο Γραμματικό και μαζί του έσβηναν 121 ψυχές.
15 χρόνια μετά και το σπίτι του Οδυσσέα, της Ξένιας, της Χρύσως και του δίχρονου τότε Βασίλη, ο οποίος έμεινε πίσω με τους παππούδες του, παραμένει όπως το άφησαν εκείνο το μαύρο πρωινό. Όταν αναχωρούσαν για την Αθήνα με τελικό προορισμό το Πόρτο Χέλι.
Με τον πόνο αποτυπωμένο στα πρόσωπά τους, η Χρυσούλα και ο Βασίλης Κουτσόφτας, μας ξεναγούν στο βουβό σπίτι των παιδιών τους.
Κάθε δωμάτιο, κάθε αντικείμενο και μια ανάμνηση.
«Όπως το βλέπετε το σπίτι. Και το έχουμε κρατήσει μέχρι τώρα όπως το βλέπετε. Είναι σαν να δεν έφυγαν από το σπίτι τους», ανέφερε η μητέρα του θύματος.
Τα κρεββάτια τους στρωμένα, τους περιμένουν να γυρίσουν. Τα παιχνίδια της μικρής Χρύσως εκεί να την περιμένουν. Να θυμίζουν ότι δύο αδέρφια έπαιζαν κάποτε μαζί τους. Ο δίχρονος τότε Βασίλης είναι πλέον 17 και οι όποιες χαρές βιώνει από το 2005 το σπίτι της οικογένειας Κουτσόφτα οφείλονται αποκλειστικά σε αυτόν.
«Έρκεται κάμνει το πάρτι του, τα γενέθλια του. Διά μες το σπίτι ζωή. Θέλω να έχω τη δύναμη να τον σπουδάσουμε, να τον παντρέψουμε και εμείς και οι συμπέθεροι μας», ανέφερε η κυρία Χρυσούλα.
Ο χρόνος στην περίπτωση της αεροπορικής τραγωδίας δεν λειτούργησε θεραπευτικά. Οι πληγές αυτών που έμειναν πίσω δεν θα κλείσουν ποτέ. Η 14η Αυγούστου είναι ταυτισμένη με τη χειρότερη μέρα της ζωής τους.
«Όσα χρόνια τζαι να περάσουν, ώσπου είμαστε στη ζωή είναι ένα λαμπρό που αφτει τζαι δεν σβήνει. Και αν πούμε να πάμε έξω και να γελάσουμε είμαστε στον ίδιο παρονομαστή».
Η πιο ψυχοφθόρα στιγμή για την κ. Χρυσούλα, η στιγμή που εισήλθε σε μια παγωμένη αίθουσα, με αποστολή να αναγνωρίσει το γιο, τη νύφη και την εγγονούλα της.
«Άρχισα και έβλεπα τους έναν έναν. Η νύφη μου είχε ένα σημάδι μια ελιά, ο γιος μου έκοψε το νύχι του και εν εβλάσταν και είχα κάποια να τα έβρω, τη Χρύσω μου που τα μαλλιά της. Αλλά τελικά εν είχε κανένα που τους δικούς μας. Και ευτυχώς που δεν τους ήβρα. Και θυμούμαι τους έτσι ζωντανούς», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Μνημόνευσαν τις 121 ψυχές
Εκείνη την Κυριακή, το Μπόινγκ 737 της αεροπορικής εταιρείας Ηλιος εκτελούσε την πτήση 522 από τη Λάρνακα για την Πράγα.
Η πτήση αναχώρησε στις 9 και 10 το πρωί από τη Λάρνακα, με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα.
Στις 12 και 4 πρώτα λεπτά το αεροσκάφος συνετρίβη στο Μαύρο Βουνό του Γραμματικού, ντύνοντας ολόκληρη την Κύπρο στα μαύρα.
Ο Δήμος Παραλιμνίου μετρούσε τα περισσότερα θύματα. Οι οικογένειες Οδυσσέα Κουτσόφτα, Χρίστου Πυρίλλη και Αντώνη Αντωνίου ξεκληρίστηκαν.
Σήμερα, 15 χρόνια μετά το μαύρο εκείνο πρωινό, η Κύπρος μνημόνεψε τις ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα.
Στο Παραλίμνι, το μνημόσυνο τελέστηκε στο εκκλησάκι του Αγίου Μάρκου, το οποίο ανεγέρθηκε εις μνήμη του μικρού Μάρκου Πυρίλλη ο οποίος επέβαινε στη μοιραία πτήση μαζί με τους γονείς και τα δύο του αδέλφια.
Ακολούθησε τρισάγιο στους τάφους των τριών οικογενειών του Παραλιμνίου τα ονόματα των οποίων έχουν γραφτεί στη μελανότερη σελίδα της ιστορίας του Δήμου
