Σαράντα ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Ενός πολιτικού μορφώματος που δημιουργήθηκε στο κατεχόμενος έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί από καμία χώρα πλην της Τουρκίας που το έχει δημιουργήσει στις κατακτημένες με τη βία περιουσίες των Ελληνοκυπρίων. Οι έντονες, καθημερινές προσπάθειες της Τουρκίας για αναγνώριση του ψευδοκράτους πέφτουν για τέσσερις δεκαετίες στο κενό καθώς ο ΟΗΕ με ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας καταδίκασε την παράνομη ανακήρυξη και κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να μην αναγνωρίσουν την αποσχιστική οντότητα και να συνεχίσουν να αναγνωρίζουν και να σέβονται την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σαράντα χρόνια μετά την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους το ant1live ανατρέχει στις μέρες της κρίσης με ένα χρονικό των όσων έγιναν τότε αλλά και όσων ακολούθησαν στην προσπάθεια για ανατροπή των τετελεσμένων που προσπαθούν να επιβάλει η Τουρκία στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκράτιας.
Το χρόνικο της παράνομης ανακήρυξης
Το βράδυ της 14ης του Νιόβρη του 1983, ο Ραούφ Ντενκτάς με καθοδήγηση της Τουρκίας ενίσχυσε τα φυλάκια κατά μήκος της «Πράσινης Γραμμής», απέκοψε κάθε επικοινωνία με τα κατεχόμενα και κάλεσε τους «βουλευτές» του σε δείπνο στο γραφείο του, όπου τους ανακοίνωσε την απόφασή του να ανακηρύξει το ψευδοκράτος του. Προειδοποίησε μάλιστα τους αρχηγούς των «κομμάτων» πως όσοι δεν είχαν πρόθεση να τον ακολουθήσουν, θα αντιμετώπιζαν σοβαρές συνέπειες.
Την επομένη, στις 15 Νοεμβρίου, σε μία έκτακτη συνεδρία της «νομοθετικής συνέλευσης», αποφασίζεται η παράνομη ανακήρυξη των κατεχόμενων εδαφών της Κύπρου, σε ανεξάρτητο κράτος το οποίο ονόμασαν «Τουρκική Δημοκρατία Βορείας Κύπρου».
Μιλώντας στη ψευδοβουλή των κατεχομένων ο Ραούφ Ντενκτάς αναφέρει ότι «κάτω από το φως των πραγματικοτήτων και δυσκολιών των πιο πάνω πεποιθήσεων, ως μεταφραστές της αναπότρεπτης και νόμιμης επιθυμίας και βούλησης του Τ/κ λαού, ανακηρύσσουμε ενώπιον της ιστορίας και ολόκληρης της ανθρωπότητας την ανακήρυξη της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου, ως ανεξάρτητου κράτους».
Στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου επικρατεί αναστάτωση και ο λαός βγαίνει αυθόρμητα στους δρόμους για να καταδικάσει τη νέα τουρκική πρόκληση. Χιλιάδες κόσμου, μεταξύ αυτών μαθητές διαδηλώνουν την αντίθεσή τους στα τουρκικά σχέδια. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Σπύρος Κυπριανού, να δηλώνει σε χιλιάδες διαδηλωτές που βρέθηκαν έξω από το Προεδρικό Μέγαρο ότι η Κυβέρνηση έχει ήδη προβεί σε ενέργειες ώστε να αποδοθεί η δικαιοσύνη.
Όπως είχε δηλώσει ο Πρόεδρος Κυπριανού: «Αυτή η ενέργεια όχι μόνο περιπλέκει περαιτέρω το κυπριακό πρόβλημα, αλλά καθιστά φανερό ότι στόχος της τουρκικής πλευράς ήταν πάντοτε η δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων και η καλλιέργεια συνθηκών με σκοπό την απόσχιση της κατεχόμενης περιοχής από την Κυπριακή Δημοκρατία.»
Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Χαβιέρ Πέρες ντε Κουέγιαρ, χαρακτήρισε την ενέργεια ως «αντίθετη προς τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο και σε αντίφαση με τις συμφωνίες κορυφής του 1977 και 1979».
Στις μέρες που ακολούθησαν σημειώθηκαν πολλές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και καταδίκης της παράνομης ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Αποκορύφωμα ήταν το μεγάλο συλλαλητήριο στις 21 Νοεμβρίου στη Λευκωσία το οποίο προσφώνησε ο Πρόεδρος της Βουλής Γιώργος Λαδάς.
Το αναγνώρισε μόνο η Τουρκία
Την αποσχιστική ενέργεια των Τουρκοκυπρίων με την καθοδήγηση της Άγκυρας αναγνώρισε αμέσως, όπως εξάλλου αναμενόταν η Τουρκία. Και παραμένει έκτοτε η μόνη χώρα που αναγνωρίζει το παράνομο ψευδοκράτος. Η επίσημη θέση της Τουρκίας υποστήριξε ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά οδηγήθηκε στην ανακήρυξη εξαιτίας των αξιώσεων της ελληνοκυπριακής πλευράς για κυριαρχία σε ολόκληρο το νησί.
Σε ολιγόωρη αναγνώριση του ψευδοκράτους προχώρησε και το Μπαγκλαντές, ανακάλεσε ωστόσο την απόφασή του ύστερα από δυναμική παρέμβαση των ΗΠΑ που έγινε μετά από διαμαρτυρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Έντονος διπλωματικός αγώνας
Η Κύπρος αλλά και η Ελλάδα επιδόθηκαν σε μια παγκόσμια διπλωματική προσπάθεια για καταδίκη της παράνομης ανακήρυξης οι οποίες είχαν αποτέλεσμα.
Οι κυβερνήσεις της Κύπρου, Ελλάδας και Βρετανίας ζήτησαν από κοινού έκτακτη σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για να εξετάσει την κατάσταση. Η σύνοδος της 18ης Νοεμβρίου 1983 είχε ως αποτέλεσμα το ψήφισμα 541/1983 το οποίο καταδικάζει ρητά ως παράνομη την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και αξιώνει την επείγουσα ανάκληση της μονομερούς ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της ούτω καλούμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου».
Με το ίδιο ψήφισμα καλούνται όλα τα κράτη του Διεθνούς Οργανισμού, να σέβονται την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Kυπριακής Δημοκρατίας, να μην αναγνωρίσουν την αποσχιστική οντότητα και να απέχουν από ενέργειες που θα ήταν δυνατόν να προσδώσουν οποιαδήποτε νομιμότητα στο παράνομο μόρφωμα των κατεχομένων. Έκκληση που επαναλαμβάνεται και στο ψήφισμα 550 του 1984.
Τα δύο ψηφίσματα 541 του 1983 και 550 του 1984 μαζί με το ψήφισμα 186 του 1964 αποτελούν μέχρι σήμερα τα κύρια όπλα της Κυπριακής Δημοκρατίας για διαφύλαξη της νομικής της οντότητας. Και είναι τα ψηφίσματα που με ένταση προσπαθεί η Τουρκία για σαράντα τόσα χρόνια να ακυρώσει, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους καταδίκασαν και άλλα Διεθνή Σώματα και Οργανισμοί με πολλά ψηφίσματα. Επισημαίνεται και η ιδιαίτερης σημασίας απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ότι η ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου», δεν υπάρχει και αποτελεί υποτελή στην Τουρκία δομή.
