Λήδρας εννιά το πρωί. Μια γυναίκα κάθεται σε ένα παγκάκι για να ξαποστάσει και φεύγει χωρίς τη τσάντα της.
Δέκα λεπτά αργότερα, ένας περαστικός τη βρίσκει και αμέσως ενημερώνει την αστυνομία. Πρόκειται για τον κύριο Αντρέα. Έναν άνθρωπο που τελευταία χρόνια είναι άστεγος.
«Άνοιξα την τσάντα και είχε πορτοφόλι μέσα, είχε ταυτότητα, έχει κάρτα visa που πιάνεις λεφτά από την μηχανή και έχει και 70 ευρώ. Μου λέει η αστυνομία πες μας το όνομα σου, τους είπα το όνομα μου, την ταυτότητα μου το τηλέφωνο μου, μου λέει είσαι εκεί τώρα, τους λέω ναι, μείνε εκεί και ερχόμαστε», περιγράφει ο κύριος Αντρέας.
Με τα χρήματα της τσάντας ο κύριος Αντρέας θα μπορούσε να καλύψει αρκετές βασικές του ανάγκες. Ούτε που το σκέφτηκε όμως. Η τιμή και η αξιοπρέπεια του, είναι πάνω από όλα.
«Ένας άνθρωπος που δεν έχει να φάει βρήκε ένα τσαντάκι δεν μπήκε στον πειρασμό να πιάσει τα λεφτά από μέσα και να φύγει. Αυτό το πράγμα είναι τιμή του. Μετράει πάρα πολύ. Δεν είναι εύκολο πράγμα να μην έχει λεφτά και όταν βρεις κάτι που δεν σου ανήκει πάλι να μην το κρατήσεις και να το παραδώσεις στον ιδιοκτήτη του», δηλώνει ο κ. Ανδρέας Γιασεμή, καταστηματάρχες.
Ο κυρ Αντρέας ζει υπό δύσκολες συνθήκες σε ένα στενό της παλιάς Λευκωσίας.
Με ένα μικρό επίδομα προσπαθεί μέσα στην ανασφάλεια και το χάος να επιβιώσει καθώς, λόγω προβλημάτων υγείας δεν μπορεί να εργαστεί. Το μόνο που ζητά είναι μια χείρα βοήθειας, και όχι ελεημοσύνη.
«Είμαι άνεργος, είμαι μες τον δρόμο. Πιάνω που το ΕΕΕ 460 ευρώ, ζητώ που το κράτος αν μπορεί να μου δώσει κάτι παραπάνω ή αν μου έβρει κανένα σπίτι να μεινίσκω διότι με 460 εν μπορώ να έβρω σπίτι και να πληρώνω ενοίκια», εξηγεί.
Άτομα όπως ο κύριος Αντρέας μας επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει ακόμη ανθρωπιά και τιμιότητα σε αυτό τον τόπο. Και ότι απλά είναι κάπου στο περιθώριο και περιμένουν να τους στηρίξουμε, ώστε να έχουν ένα καλύτερο αύριο.
