Ο Δημήτρης Χριστοφή είναι ένας απο τους ποδοσφαιριστες με το κάτι παραπάνω, ο οποίος όμως έκανε μια καριέρα με το κάτι λιγότερο.
Κάποια απο τα ποδοσφαιρικά του χαρίσματα ξεπερνούν το ταλέντο του Κύπριου παίκτη, η ταχύτητα, η δύναμη, η εκρηκτικότητα, το σουτ , η αυτοπεποίθηση του, ήταν πάνω απο αυτά που έχουμε μάθει να έχουν οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές.
Η παρουσία του από τα 18 του χρόνια στην Ομόνοια τον έκανε να ξεχωρίζει, ενω η χρονιά που έκανε με προπονητή τον Τόνι Σαβέφσκι ήταν κάτι περισσότερο απο εκπληκτική. Με εκείνη την χρονιά πολλοί του έδιναν μια θέση ανάμεσα στους καλύτερους Κύπριους πάικτες όλων των εποχών.
Με τις οικονομικές δυσκολίες που υπήρχαν στην Ομόνοια, πήραν απο κοινού με την διοίκηση, την απόφαση να φύγει για μεταγραφή στο εξωτερικό, πήγε στην Ελβετία και την Σιόν όπου δεν έκανε αυτά που περίμεναν όλοι, ίσως αυτη η χώρα να μην του ταίριαζε. Το μεγάλο του λάθος, όσο αφορά την καριέρα του, ήταν η επιστροφή του στην Ομόνοια, για την οποια αρνήθηκε τα πολύ περισσότερα χρήματα του ΑΠΟΕΛ.
Σε πολύ δύσκολες εποχές για την Ομόνοια, και με τους τραυματισμούς να τον παίρνουν πίσω φορτώθηκε και σήκωσε μεγάλο βάρος.
Οταν τα πράγματα άρχισαν να φτιάχνουν, με Παπασταύρου - Μπέργκ - Λάρκου, χωρίς ιδιαίτερο λόγο η Ομόνοια τον έδιωξε ( κατα την γνώμη μου έκανε μεγάλο λάθος). Επόμενος σταθμός η Ανόρθωση. Μία Ανόρθωση με τα δικά της θέματα, με τον Χριστοφή όμως στα τρεισίμιση χρόνια να έχει θετική παρουσία, ενω άξιο απορίας ήταν το γεγονός ότι χωρίς να εχει κάτι καλύτερο να ανταγωνιστεί, τον <<έτρωγε>> συνήθως ο πάγκος.
Φτάνοντας στο σήμερα, επίσης χωρίς ιδιαίτερο λόγο πιστεύω, η Ανόρθωση τον διώχνει, και αυτή κατά την άποψη μου κάνει είναι λάθος. Τί θα έχανε δηλαδή άν τον κρατούσε για ακόμη ένα χρόνο; Πόσο θα την ζήμιωνε η παρουσία του, και στο γήπεδο και στα αποδυτήρια;
Πάντοτε θεωρούσα τον Χριστοφή, εξαιρετικό ποδοσφαιριστή, και πάντοτε θεωρούσα ότι έιναι αδικημένος όσον αφορά το επίπεδο που τον κατατάσσει ο μέσος φίλαθλος.
Η καριέρα που έκανε δεν είναι και λίγη, όμως ήταν πάικτης για περισσότερα παράγματα.
