«Πρέπει να φύγουμε από τα σπίτια μας. Τι συμβαίνει;»
«Πού να πάω; Πείτε μου σας παρακαλώ.»
Η τραγωδία του πολέμου αρχίζει να εκτυλίσσεται πριν το πρώτο φως της ημέρας.
Εκρήξεις συνταράσσουν πρώτα την ανατολική Ουκρανία, και ο ήχος από τις σειρήνες εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα και ξυπνά τον εφιάλτη.
Κάτοικος του Χάρκοβο αναφέρει πως «άκουσα θόρυβο και ξύπνησα. Κατάλαβα ότι ήταν ήχοι πυροβολικού. Σηκώθηκα και πήγα να ξυπνήσω την μητέρα μου και έπεσε ένας πύραυλος. Άκουσα μια έκρηξη πίσω μου, κάτι χτυπήθηκε κοντά και έσπασαν τα παράθυρα και θραύσματα γυαλιού με βρήκαν.»
Ο τρόμος κυριαρχεί. Χιλιάδες Ουκρανοί πολίτες αναζητούν ασφαλές καταφύγιο. Κρύβονται κατά δεκάδες κάτω από την γη. Άλλοι καταφεύγουν στους σταθμούς του μετρό. Μητέρες αγκαλιά με τα παιδιά τους.
Στους δρόμους πραγματικό κομφούζιο. Ουρές χιλιομέτρων σχηματίζονται από πολίτες που επιχειρούν να εγκαταλείψουν την χώρα. Στα σύνορα το απόλυτο χάος.
«Πηγαίνουμε εδώ στην Πολωνία και μετά ίσως πάμε στη Κύπρο, σε φίλους μας μέχρι να ηρεμήσει λίγο η κατάσταση με τους βομβαρδισμούς.»
«Είμαι πανικοβλημένη, φοβισμένη και τρέμω. Δεν ξέρω από πού να ζητήσω βοήθεια», σημείωσε κάτοικος του Κιέβου.
Εκατοντάδες άνθρωποι συρρέουν στα ATM, στα βενζινάδικα, στις υπεραγορές για να προμηθευτούν τα απαραίτητα, υπό τον φόβο μιας μακράς περιόδου αστάθειας.
Στο Χάρκοβο ανακοινώνονται οι πρώτες απώλειες αμάχων. Ένα αγοράκι 5 ετών νεκρό. Ένας ποδηλάτης κινείται στο δρόμο και γλιτώνει από θαύμα από την έκρηξη δίπλα του. Κτήρια βομβαρδίζονται και τυλίγονται στις φλόγες.
Οι πρώτες βόμβες πέφτουν και στο Κίεβο. Οι πολίτες της Ουκρανίας, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο πόλεμος αγγίζει και την πρωτεύουσα.
Συγκλονίζει το μήνυμα Ουκρανού στρατιώτη στους γονείς του.
«Δεχόμαστε επίθεση. Μαμά, μπαμπά σας αγαπώ. Να προσέχετε!»
Οι ώρες περνούν. Στο Κίεβο, άδειοι δρόμοι το απόγευμα. Οι άντρες στα μέτωπα. Οι γυναίκες και τα παιδιά στα καταφύγια. Ευχή όλων, ο εφιάλτης να τελειώσει σύντομα.
