Η νέα Κυβέρνηση και το αρμόδιο Υφυπουργείο Πολιτισμού χρειάζεται να διενεργήσουν τομές σε πολλούς τομείς και εκφάνσεις στον χώρο του Πολιτισμού, ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου στην ομιλία του κατά την 35η Τελετή Απονομής του Βραβείου Πολιτιστικής προσφοράς «Τεύκρος Ανθίας-Θοδόσης Πιερίδης».
Κατά την εκδήλωση βραβεύτηκαν δημιουργοί με μακροχρόνια προσφορά στην παραγωγή και προώθηση της πολιτιστικής δραστηριότητας στην Κύπρο και συγκεκριμένα ο Χρήστος Χατζήπαπας, ο Άγις Ιωαννίδης καθώς και η φωτογράφος του ΚΥΠΕ Κάτια Χριστοδούλου
Ο κ. Στεφάνου ανέφερε ότι η απάντηση στις μεγάλες ανάγκες για οικονομική στήριξη των ανθρώπων του Πολιτισμού, αλλά και για τη δημιουργία σύγχρονων δομών και υποδομών δεν είναι το μοίρασμα της φτώχειας αφαιρώντας κονδύλια από ένα πρόγραμμα και προσθέτοντας σε άλλο. Όπως είπε, τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το πρόγραμμα θεατρικής ανάπτυξης ΘΥΜΕΛΗ, αφού για χρόνια οι άνθρωποι του Θεάτρου διαμαρτύρονται για την ανεπάρκεια των κονδυλίων που διατίθενται και τα οποία δεν μπορούν να καλύψουν τις μεγάλες ανάγκες των θεατρικών σκηνών.
Σημείωσε επίσης ότι άλυτο εξακολουθεί να παραμένει και το μεγάλο ζήτημα της αναγνώρισης και κατοχύρωσης της επαγγελματικής και κοινωνικής υπόστασης των καλλιτεχνών-δημιουργών.
Πρόσθεσε ότι το ΑΚΕΛ έχει κατ’ επανάληψη θέσει το ζήτημα της επαγγελματικής κατοχύρωσης των δημιουργών στο Ευρωκοινοβούλιο πετυχαίνοντας αυτό να συζητηθεί σε έκταση. Σημείωσε ακόμα ότι την Τρίτη 4 Ιουλίου, με πρωτοβουλία των ευρωβουλευτών του ΑΚΕΛ, θα διοργανωθεί στο Ευρωκοινοβούλιο ημερίδα για να συζητηθεί το θέμα της επαγγελματικής κατοχύρωσης που απασχολεί γενικότερα στον ευρωπαϊκό χώρο.
«Αυτό που πρωτίστως θέλουν οι άνθρωποι του πολιτισμού είναι απερίσπαστα να εργάζονται και να δημιουργούν. Να νιώθουν την ανάσα και να πιάνουν τον παλμό των θεατών τους. Οι άνθρωποι του πολιτισμού, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών επιβεβαίωσαν πολλές φορές το ταλέντο, την ευαισθησία αλλά και την μαχητικότητά τους, κρατώντας ζωντανές τις διαχρονικές αξίες, την ομορφιά και την ανθρωπιά», ανέφερε ακόμα.
Η Πολιτεία τους οφείλει πολλά, συνέχισε ο κ. Στεφάνου, προσθέτοντας ότι είναι καιρός να τους ανταποδώσει, έστω και στο ελάχιστο, τα όσα προσφέρουν, θέτοντας τη στήριξη των ανθρώπων του Πολιτισμού και την καλλιέργεια του Πολιτισμού στις πρώτες προτεραιότητες.
Αναφερόμενος στους τρεις τιμώμενους δημιουργούς, ο κ. Στεφάνου ότι έχουν αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στον χώρο του πολιτισμού.
«Ο Χρήστος Χατζήπαπας, ο Άγις Ιωαννίδης και η Κάτια Χριστοδούλου υπηρετούν με αφοσίωση και ζήλο την τέχνη της λογοτεχνίας, της μουσικής και της φωτογραφίας αντίστοιχα. Με το ταλέντο και τη δουλειά τους, που δένει σε ένα δυναμικό και δημιουργικό πακέτο με την κοινωνική τους ευαισθησία και την αγάπη τους για τον απλό άνθρωπο, κατάφεραν να καταξιωθούν στη συνείδηση των ανθρώπων του πολιτισμού και της κοινωνίας ευρύτερα», σημείωσε.
Ο Χρήστος Χατζήπαπας, ανέφερε, ανήκει στην κατηγορία των λογοτεχνών που ζουν έντονα την εποχή τους και μετατρέπουν τις ανησυχίες τους σε λογοτεχνία. Μια λογοτεχνία, όπως είπε, η οποία προσπαθεί να διεγείρει τις ευαίσθητες χορδές των ανθρώπων και να τους κινητοποιήσει για κατίσχυση των πανανθρώπινων ιδανικών της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης. Το λογοτεχνικό του έργο, ποίηση και πεζογραφία, έχει τύχει πολλών διακρίσεων και βραβείων, ενώ όπως είπε ο κ. Στεφάνου συμμετέχει ενεργά σε κάθε εκδήλωση και κινητοποίηση που φέρνει μαζί τις δύο κοινότητες της Κύπρου και συμβάλλει στον αγώνα για την πολυπόθητη λύση και επανένωση.
Ο Άγις Ιωαννίδης, ανέφερε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, καταγράφει μια πετυχημένη διεθνή καριέρα ως μαέστρος σε όπερες, καλλιτεχνικός διευθυντής ορχηστρών, μέλος Διοικητικού Συμβουλίου ευρωπαϊκών οργανισμών, εκπροσωπώντας πολλές φορές την Κυπριακή Δημοκρατία σε διεθνή φεστιβάλ και εκδηλώσεις. Ως συνθέτης καταγράφει σημαντικό έργο, όπως είπε, για χορωδίες, μουσικά σύνολα, καθώς και το θέατρο. Πρόσθεσε ότι ως ο πρώτος μόνιμος καλλιτεχνικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου και της Ορχήστρας Νέων, έβαλε τις βάσεις για τη διεύρυνση και ανάπτυξή τους δημιουργώντας νέους θεσμούς, όπως είναι το Μουσικό Εργαστήρι Νέων.
Για την Κάτια Χριστοδούλου, ανέφερε ότι πρωταγωνιστεί στον χώρο του φωτορεπορτάζ και της τέχνης της φωτογραφίας ευρύτερα. Η Κάτια, είπε, έχει μετατρέψει τη φωτογραφική της μηχανή σε φορέα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για προβλήματα που απασχολούν όχι μόνο την κοινή γνώμη στην Κύπρο αλλά και διεθνώς.
«Η επιλογή της να βρίσκεται σε τόπους όπου η ανθρώπινη τραγωδία, η φτώχεια και η εκμετάλλευση δεν έχουν όρια, επιβεβαιώνει τον ουσιαστικό ρόλο της τέχνης ως φορέα έκφρασης αλληλεγγύης και ουσιαστικής στήριξης στους αδικημένους του κόσμου», σημείωσε.
Αναφέρθηκε ακόμα στις σημαντικές διακρίσεις που της απονεμήθηκαν στην Κύπρο και το εξωτερικό.
Κάτια Χριστοδούλου: Η ρεαλιστικότητα του φωτογραφικού φακού συνεχές γρονθοκόπημα της συνείδησης
Σε ομιλία της η βραβευθείσα φωτογράφος του ΚΥΠΕ Κάτια Χριστοδούλου ανέφερε ότι ήξερε πάντα ότι αυτό που ήθελε να κάνει ήταν η φωτογραφία και μάλιστα η φωτοδημοσιογραφια γιατί της άρεσε η είδηση και ήθελα να είναι παρούσα στην καρδιά των γεγονότων. Γεγονότα, όπως είπε, που γράφουν την ιστορία και μέσα από τις εικόνες.
Η φωτογράφος αναφέρθηκε στη δουλειά της και στις εκθέσεις της που κάλυψαν τα μεγάλα γεγονότα στην Κύπρο.
Αναφέρθηκε ακόμα στην πορεία της επαγγελματικής της καριέρας στο εξωτερικό και την εθελοντική της προσφορά μέσω της οργάνωσης «Εθελοντές Γιατροί» και όχι μόνο, όπου της δόθηκε η ευκαιρία να αποτυπώσει με το φακό της όχι μόνο εικόνες από πολλά ευπαθή μέρη του πλανήτη, αλλά συγχρόνως να καλλιεργήσει, όπως είπε, τον εσωτερικό της κόσμο και να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος άνθρωπος.
«Εικόνες που στοιχειώνουν. Εικόνες που με έμαθαν να δίνω μεγαλύτερη αξία στις λέξεις πονώ, αγαπώ, νοιάζομαι, βοηθώ, προσφέρω. Αξίες που ξεχνούμε μέσα στην καθημερινότητα μας και τα μικροπροβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας μας», είπε χαρακτηριστικά η φωτογράφος αναφορικά με τις διεθνείς εμπειρίες της.
Πρόσθεσε ότι σημαντικά γεγονότα που έζησε στην πορεία της καριέρας της όπως πόλεμοι, καταστροφές, αποστολές σε χώρες όπου η ζωή στοιχίζει όσο ένα δολάριο, όσο ένα μπισκότο από χώμα, της έδειξαν αυτό που είχε πει κάποτε ο Γκάντι πως «η χειρότερη μορφή βίας είναι η φτώχεια».
Τόνισε ακόμα ότι πολλές φορές η καθημερινή επανάληψη ειδήσεων για μάχες, βομβαρδισμούς, εγκλήματα πολέμου, μετανάστες, πρόσφυγες, που ξαφνιάζουν αρχικά, σύντομα ξεχνιούνται «και εμείς βολευόμαστε στη λήθη της καθημερινότητας και της ευμάρειας». Η ρεαλιστικότητα όμως του φωτογραφικού φακού, αντέτεινε, είναι σαν ένα συνεχές γρονθοκόπημα της συνείδησης, μια αφύπνιση.
Σημείωσε ότι η δουλειά της είναι μια κατάθεση και πρόκληση για όλες και όλους για ανθρώπινη αλληλεγγύη και κοινωνικό πολιτισμό.
