Ο Υφυπουργός Υγείας της Ελλάδας Μάριος Θεμιστοκλέους στην πρώτη του συνέντευξη στα κυπριακά μέσα αναφέρεται στις συζητήσεις των Υπουργείων Υγείας Κύπρου και Ελλάδας για υπογραφή νέων μνημονίων με στόχο τη βελτίωση των Σχεδίων Υγείας των δύο χωρών και τη συνεργασία σε μια σειρά σημαντικών θεμάτων. Ο κυπριακής καταγωγής Υφυπουργός, μίλησε στο ant1live για την ιδιαίτερη καταγωγή του, την Λάπηθο, δηλώνοντας πως παρόλο που γεννήθηκε δύο χρόνια μετά την εισβολή οι μνήμες του ήταν γλαφυρές και παραστατικές με την αίσθηση της απώλειας. Ακόμα, ο κ. Θεμιστοκλέους περιέγραψε τις εμπειρίες και τις διδαχές που απέκτησε όντας ο επικεφαλής του επιτυχημένου εμβολιαστικού προγράμματος της Ελλάδας "Ελευθερία".
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Υφυπουργός Υγείας της Ελλάδας:
-Πώς είναι να υπηρετεί ένας Κύπριος σε καίρια θέση στο υπουργείο Υγείας της Ελλάδας; Είστε ο τέταρτος Κύπριος που αναλαμβάνει χαρτοφυλάκιο σε υπουργείο ελληνικής κυβέρνησης, πώς νιώθετε γι’ αυτό;
-Σαφέστατα νιώθω ιδιαίτερη τιμή αφού ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης στο νέο κυβερνητικό σχήμα με εμπιστεύτηκε με το πολύ σημαντικό χαρτοφυλάκιο του Υφυπουργού Υγείας αλλά και το βάρος της ευθύνης για την εφαρμογή και προώθηση αποτελεσματικών πολιτικών στο τομέα της Υγείας που στόχο έχουν να αποκτήσει η χώρα ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας αντάξιο των προσδοκιών των πολιτών.
Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, όπως σε κάθε τι, χρειάζεται αποφασιστικότητα, στοχοπροσήλωση και πολύ περισσότερο η εμπέδωση συνθηκών συνεργασίας όλων των αρμόδιων φορέων που μπορούν να συμβάλουν στην δημιουργία ενός αποτελεσματικού συστήματος Υγείας. Γνωρίζω πως το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, αλλά αντλώντας από τις εμπειρίες της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης του COVID-19 και της εφαρμογής του εμβολιαστικού προγράμματος “Ελευθερία” το οποίο λειτούργησε ως πρότυπο για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτιμώ πως υπάρχουν τα εχέγγυα να επιτευχθούν εκείνες οι τομές και μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν την υλοποίηση των κυβερνητικών στόχων.
Να υπηρετεί ένας Ελληνοκύπριος την Ελληνική Δημοκρατία από θέση ευθύνης, όπως ο Λουκής Ακρίτας, ο Γιάννος Κρανιδιώτης και ο Χρήστος Στυλιανίδης, πέραν του ότι αποδεικνύει και αντανακλά τους άρρηκτους δεσμούς Ελλάδος-Κύπρου αποτελεί και ευθύνη ώστε, μέσω της δράσης του, να λειτουργήσει ενισχυτικά και ωφέλιμα για την περαιτέρω εμβάθυνση και ενίσχυση των σχέσεων Αθηνών-Λευκωσίας.
Με την Υπουργό Υγείας, την κα. Κανάρη, είμαστε σε επικοινωνία μεσκοπό την ενδυνάμωση της συνεργασίας σε μια σειρά από ουσιώδη ζητήματα και ειδικότερα τον κρίσιμο τομέα των μεταμοσχεύσεων.
-Ποια είναι σήμερα η σχέση σας με την Κύπρο, έχετε συγγενείς εδώ, επισκέπτεστε το νησί;
-Διατηρώ ιδιαίτερα στενές σχέσεις με την Κύπρο αφού εδώ είναι το σπίτι που μεγάλωσα, οι αναμνήσεις μου, η ταυτότητα μου, οι παιδικοί μου φίλοι, με τους οποίους διατηρούμε τακτική επαφή, αλλά και μεγάλο μέρος της οικογένειας μου.
Συνεπώς, τα ταξίδια μου στην Κύπρο, παρά τον περιορισμένο πλέον ελεύθερο χρόνο, δεν τα αντιλαμβάνομαι ως επισκέψεις αλλά μάλλον σαν επιστροφή στο σπίτι μου.
-Η οικογένειά σας είναι πρόσφυγες από την κατεχόμενη Κερύνεια. Σας έχουν μιλήσει για την κατεχόμενη πόλη; Πώς την έχετε στο μυαλό σας; Ελπίζετε ότι μπορεί να υπάρξει κινητικότητα στο Κυπριακό μετά τις τελευταίες εξελίξεις;
-Κατάγομαι από την κατεχόμενη Λάπηθο της Κερύνειας. Ως οικογένεια, όπως και χιλιάδες άλλες οικογένειες στην Κύπρο, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει ξεριζωμός και προσφυγιά. Αν και γεννήθηκα δύο χρόνια μετά την προσφυγική εισβολή, οι διηγήσεις από παππούδες, γιαγιάδες και γονείς όπως και οι συζητήσεις στο σπίτι, ήταν τόσο γλαφυρές και παραστατικές που χάραξαν μέσα μας την αίσθηση της απώλειας, του πόνου αλλά και του αέναου νόστου της επιστροφής.
Δυστυχώς σχεδόν μισό αιώνα μετά, το Κυπριακό παραμένει ένα διεθνές ζήτημα παράνομης εισβολής και κατοχής, κατά παράβαση των θεμελιωδών αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και εύχομαι και ελπίζω σύντομα να καμφθεί η τουρκική αδιαλλαξία και να επαναρχίσει η διαπραγματευτική διαδικασία που να οδηγήσει σε βιώσιμη και λειτουργική λύση του προβλήματος.
Τα ταξίδια μου στην Κύπρο δεν τα αντιλαμβάνομαι ως επισκέψεις αλλά μάλλον σαν επιστροφή στο σπίτι μου.
-Ποια ήταν η πορεία σας στην Ελλάδα, τόσο ως επαγγελματίας όσο και στην πολιτική; Αντιμετωπίσατε κάποια προκατάληψη όντας Κύπριος;
-Σε καμία περίπτωση δεν έχω νιώσει προκατάληψη ή απόρριψη, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Με την ολοκλήρωση των στρατιωτικών μου υποχρεώσεων στην Κύπρο ήρθα στην Αθήνα το 1996 ως φοιτητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με την ολοκλήρωση των σπουδών μου στην Ιατρική σχολή, εξειδικεύτηκα και εργάστηκα ως νευροχειρουργός στο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ τα τελευταία χρόνια εργαζόμουν ως επιμελητής νευροχειρουργός στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, το μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της Ελλάδας.
Η υγειονομική κρίση του COVID-19 επέφερε σημαντική αλλαγή στην επαγγελματική μου πορεία αφού τότε είχα κληθεί να αναλάβω την οργάνωση και τον συντονισμό του εμβολιαστικού σχεδίου “Ελευθερία”.
-Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η συνεργασία των υπουργείων Υγείας Ελλάδας και Κύπρου έχετε κάποιο πλάνο για ενίσχυση αυτής της συνεργασίας και σε ποιους τομείς;
-Διαχρονικά, βρισκόμαστε σε στενή διακρατική συνεργασία και βέβαια αυτή εκτείνεται και σε διυπουργικό επίπεδο. Στην παρούσα περίοδο, έχοντας ως κοινό στόχο την ενίσχυση του συστήματος υγείας τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, γίνονται συζητήσεις για την υπογραφή νέων μνημονίων συνεργασίας για την ανταλλαγή τεχνογνωσίας καθώς και για την υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών. Επιπρόσθετα, με την Υπουργό Υγείας, την κα. Κανάρη, είμαστε σε επικοινωνία μεσκοπό την ενδυνάμωση της συνεργασίας σε μια σειρά από ουσιώδη ζητήματα και ειδικότερα τον κρίσιμο τομέα των μεταμοσχεύσεων.
-Εργαστήκατε με μεγάλη επιτυχία στην εφαρμογή του εμβολιαστικού προγράμματος της Ελλάδας για τον covid 19, τι σας δίδαξε όλη αυτή η περιπέτεια;
-Η πανδημία μας δίδαξε την αξία της αλληλεγγύης αλλά και την ανάγκη να οικοδομήσουμε ισχυρά εθνικά συστήματα υγείας.
Αυτή η περιπέτεια ξεκίνησε με την ανάγκη να αντιμετωπίσουμε την παγκόσμια έλλειψη υγειονομικού υλικού πρώτης ανάγκης, όπως μάσκες και αντισηπτικών αλλά και υλικοτεχνικής υποδομής.
Η κατάσταση που είχε δημιουργηθεί λόγω της πανδημίας δεν απείχε πολύ από συνθήκες πραγματικού πολέμου αφού η διεθνής αγορά τελούσε σε πανικό. Κραταιά συστήματα υγείας σε όλη την Ευρώπη κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο. Οι συσσωρευμένες αδυναμίες και παθογένειες του συστήματος αποκαλύπτονταν και απαιτούσαν άμεση αντιμετώπιση. Στη περίπτωση τη δική μας παρουσιάστηκε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που βγάζει ένας λαός όταν είναι ενωμένος και ένα σύστημα διοίκησης όταν είναι συντονισμένο.
Ταχύτατες αποφάσεις, καθημερινές ενημερώσεις, βελτιωτικές αλλαγές εν κινήσει. Ποτέ άλλοτε στη χώρα δεν ενισχύθηκε το ΕΣΥ μετά τη “γέννηση” του, τόσο πολύ και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μετά ήρθε το εμβολιαστικό πρόγραμμα, η επιχείρηση “Ελευθερία”. Ένα “πάντρεμα” των γιατρών, των νοσηλευτών, του διοικητικού προσωπικού, των ενόπλων δυνάμεων με την ψηφιακή τεχνολογία. Μια μεγάλη μάχη για να προασπίσουμε τη δημόσια υγεία. Και ξέρετε κάτι; Έχοντας βιώσει ως γιατρός πολλές συγκινητικές στιγμές στη ζωή μου, δεν μου είναι άγνωστο το συναίσθημα αυτής της ικανοποίησης που νιώθεις όταν κάνεις το σωστό και σώζεις μία ζωή. Η μεγάλη διαφορά όταν ασκείς διοίκηση είναι ότι μπορείς να κάνεις το σωστό και να σώσεις εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη και εκατομμύρια συμπολίτες σου.
-Τι πιστεύετε ότι δίδαξε την ανθρωπότητα η πανδημία, μας έχουν μείνει καλές πρακτικές για αντιμετώπιση της επόμενης πανδημίας που όλοι σχεδόν τη θεωρούν σίγουρη;
-Μας δίδαξε, την ανάγκη για να γίνουμε πιο Ανθεκτικοί, πιο Προσαρμοστικοί, πιο Ενημερωμένοι. Η παγκοσμιοποίηση δεν άλλαξε μόνο το χάρτη της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά συνέδραμε στην ταχεία και ανεξέλεγκτη διασπορά του παθογόνου αιτίου – ιού Covid-19, για την οποία η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα υπήρξε απροετοίμαστη. Η διαχείριση της ανέδειξε σωστές και λάθος πρακτικές, όπως και την δέουσα συνθήκη για την περαιτέρω ενίσχυση των διακρατικών συνεργειών, ειδικά σε θέματα που άπτονται των οικονομιών κλίμακας, (προμήθεια εμβολίων και φαρμακευτικών προϊόντων, τις εγκριτικές διαδικασίες, την αυτάρκεια σε πρώτες ύλες και την ανταλλαγή τεκμηριωμένης επιστημονικής γνώσης). Μαθαίνουμε και προχωρούμε, καθώς σύμφωνα με όσα μας μεταφέρουν οι επιστήμονες και οι αρμόδιοι Οργανισμοί, θα κληθούμε να διαχειριστούμε μελλοντικά και νέες ενδεχόμενες πανδημίες. Αποδείχθηκε, όμως, περίτρανα ότι για την ορθή κι αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας δεν αρκεί μόνο η ατομική μας προστασία, αλλά και η υιοθέτηση της κοινωνικής ευθύνης που μας αναλογεί στον καθένα ξεχωριστά.
