Τηλεόραση Ραδιόφωνο
2

Αρκετές φορές πιστεύω ότι κάποιοι φίλοι του ποδοσφαίρου αρέσκονται στο να μην πηγαίνει καλά η ομάδα τους ή κάποιοι ποδοσφαιριστές τους, απλά και μόνο για να βγάλουν την καφρίλα τους..

Και έχουμε τρανά παραδείγματα στο πρωτάθλημα μας..

Ας αρχίσουμε από τον εκ των κορυφαίων του πρωταθλήματος, τον Ντάλσιο Γκόμες, ο οποίος από "άμπαλος" και "ανούσιος" έγινε παικταράς.. Όχι ο Ντάλσιο πάντα ήταν σπουδαίος ποδοσφαιριστής, όμως όλοι μας τρέξαμε να τον κατηγορήσουμε όταν πέρσι δεν είχε ανάλογη χρόνια με την περσινή, χωρίς κανείς να ρίξει έστω και ως δικαιολογία ότι έπαιζε οπουδήποτε αλλού εκτός από την θέση του, αλλά και ότι ήταν η πρώτη χρονιά στην Κύπρο.

Αλλά δύο μεγάλα παραδείγματα προπονούνται στο Ηλίας Πούλλος..

Το τι διαβάσαμε για αυτόν τον Κουλιμπαλί στην αρχή της σεζόν, δεν περιγράφεται! Έκανε λάθη συμφωνώ, αλλά από το πρώτο του παιχνίδι διάβαζα σχόλια του τύπου "νέος Νασιμέντο" "Άλλος ένας Αλαμπί" και διάφορα άλλα. Στην τελική είναι μακράν ο καλύτερος αμυντικός της ομάδας, έχει χαρακτηριστικά που δεν έχει κανένας άλλος στόπερ του πρωταθλήματος και ημέρα με την ημέρα γίνεται καλύτερος.

Και έφτασε η σειρά του Μπέζους..

Με το παίρνει την μπάλα ο Ουκρανός κάποιος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο αποκλείεται να μην καταλάβει ότι πρόκειται για ένα σπουδαίο ποδοσφαιριστή.. Συμφωνώ δεν ηταν την περσινή χρονιά όπως είναι φέτος, όμως έτρεξαν όλοι να τον "σταυρώσουν" όταν μπήκε αλλαγή πέρσι και δέχθηκε δύο κίτρινες σε 12 λεπτά στον αγώνα με την Πάφο, και γενικότερα κανείς δεν έβλεπε τα θετικά που πρόσφερε στην ομάδα, αλλά μόνο τα αρνητικά. Στο μεταξύ ούτε ως δικαιολογία δεν τέθηκε το γεγονός ότι ακόμα μένετε πόλεμος στην χώρα του και είναι δεδομένο ότι τον επηρέαζε και ακόμα τον προβληματίζει συναισθηματικά. Φέτος είναι άλλος παίκτης ακόμα και χειροκρότημα από όλο το γήπεδο έζησε στον αγώνα με την Ανόρθωση.

Ας μην βιαζόμαστε να κρίνουμε τους παίκτες από την πρώτη τουε ημέρα στην χώρα μας, χρειάζονται χρόνο. Παίκτες θα έρθουν πολλοί και καλοί και κακοί.. ας μην στερούμε τους ποιοτικούς από τις ομάδες χωρίς να προλάβουν να μας δείξουν τι αξίζουν.