Ευκολόπιστοι και ευάλωτοι σε πιέσεις ή ακόμα και παραινέσεις, οι ηγέτες μας έχουν πλούσια προϊστορία σε υποχωρήσεις στο εθνικό θέμα, γεγονός που μας κληροδότησε μεγάλο μέρος των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής του 1974. Μπορεί ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης και οι συν αυτώ να επιχειρούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις για την πορεία του εθνικού θέματος, αλλά η αλήθεια και οι πραγματικότητες είναι εκεί και βοούν. Η Τουρκία παραμένει ο κυρίαρχος του παιγνιδιού. Ύστερα από 50 χρόνια δεν έχουμε ούτε την παραμικρή υποχώρηση εκ μέρους των Τούρκων. Κι όχι μόνο αυτό.
Γράφει ο Κρις Μιχαήλ
Με την πολιτική των εκάστοτε προέδρων με αποκορύφωμα τους χειρισμούς τους η Τουρκία έχει αποενοχοποιηθεί και εξαιρεθεί από τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Παρά τις περί αντιθέτου διακηρύξεις κάποιων και ιδιαίτερα του Κόλιν Στιούαρτ για εμπλοκή της Άγκυρας και των Τουρκοκυπρίων στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού παρατηρούμε πλήρη αποστασιοποίηση της χώρας που έχει εισβάλει στην Κύπρο και τη μετατροπή του σε τρίτο μέρος χωρίς ευθύνες και υποχρεώσεις. Επίσης πομπώδεις λόγοι του Κύπριου προέδρου περί εμπλοκής των ΗΠΑ με τη μορφή στρατηγικού εταίρου αυτό που βλέπουμε είναι την καθολική απουσία του αμερικανικού παράγοντα από τις εξελίξεις. Κι αν πρόσκαιρα υπάρχει κάποια παρέμβαση εκ μέρους των ΗΠΑ, αυτή γίνεται για να πιέσει την πλευρά μας για επιπλέον παραχωρήσεις κι όχι για να υποδείξει στην Άγκυρα τις ευθύνες της.
Ο κυπριακός λαός έζησε στο πετσί του τις αμερικανικές παρεμβάσεις και τις συνεχείς ανιστόρητες δηλώσεις των Αμερικανών. Μπορεί ο πρόεδρος και οι άνθρωποί του να μας υποδείξουν έστω και μια φορά η Ουάσιγκτον πού τοποθετήθηκε θετικά για μας και επικριτικά για την Τουρκία στο Κυπριακό; Δεν θα βρουν. Αντίθετα η αμερικανική πολιτική ολοφάνερα είναι ταγμένη αναφανδόν υπέρ των Τούρκων. Ακόμα και όταν η στάση της Άγκυρας αντιστρατεύεται τα αμερικανικά συμφέροντα και πολιτικές. Τρανά παραδείγματα τα όσα ταπεινωτικά υπέστησαν οι Αμερικανοί από τους Τούρκους με τους πολέμους στο Ιράκ και τελευταίως στη Συρία. Παρά ταύτα έσπευσαν οι ΗΠΑ να ταχθούν στο πλευρό της Άγκυρας στην αναζωπύρωση των επιθέσεών της κατά των Χριστιανών και Κούρδων με αφορμή τις εξελίξεις στην Συρία και την δράση του Ισλαμικού νέου καθεστώς.
Είναι ποτέ δυνατόν με όσα βιώνουμε, να προσφέρει στήριξη στην Κύπρο η Αμερική; Μόνο αιθεροβάμονες το πιστεύουν. Κι ελπίζουμε να το έχει εμπεδώσει και ο πρόεδρός μας. Ελπίζουμε παράλληλα να έχει πεισθεί ότι μοναδική χώρα που είναι σε θέση και θέλει και για τα δικά της συμφέροντα, να μας βοηθήσει είναι το Ισραήλ. Χώρα δημοκρατική που και η ίδια βρίσκεται σε κίνδυνο και απειλείται από τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Η Κύπρος έχει κάθε συμφέρον να αναπτύξει και να ενισχύσει παντοιοτρόπως τις σχέσεις της με το Ισραήλ.
Λόγοι ιστορικοί, οικονομικοί και πάνω απ’ όλα ασφάλειας επιβάλλει στις δυο χώρες τη σύναψη των στενότερων δυνατών σχέσεων. Μόνο έτσι μπορούν να επιβιώσουν στην άκρη αυτή της Μεσογείου ευρισκόμενες υπό απειλή πολιτικές και κράτη που επιβουλεύονται την ακεραιότητά τους. Ευτυχώς στο κεφάλαιο αυτό η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη φαίνεται να πράττει τα δέοντα. Ελπίζουμε και προσδοκούμε στην ολοκλήρωση των σχεδιασμών και να μη μείνουμε μόνο στις διακηρύξεις και προθέσεις.
Υ.Γ.:
1. Η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί περιοχή μείζονος στρατηγικής σημασίας, επηρεαζόμενη από γεωπολιτικές εντάσεις, ασταθείς συμμαχίες, και κλιμακούμενες φιλοδοξίες της Τουρκίας. Σε αυτό το δυναμικό και συχνά απρόβλεπτο περιβάλλον, η συνεργασία μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ αναδεικνύεται ως κεντρικός πυλώνας σταθερότητας και αποτροπής. Η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου στρατηγικού δόγματος που θα περιλαμβάνει στρατιωτική, οικονομική, και ακαδημαϊκή συνεργασία, όχι μόνο θα θωρακίσει την ασφάλεια των τριών χωρών, αλλά θα διασφαλίσει και τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής. Η συνεργασία αυτή αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία υπό το πρίσμα των τουρκικών προκλήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία, μέσα από στρατιωτικές και πολιτικές ενέργειες, επιδιώκει να επεκτείνει την επιρροή της στην περιοχή, προκαλώντας ανησυχία τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα και το Ισραήλ. Η δημιουργία ενός κοινού στρατηγικού δόγματος που να περιλαμβάνει τη δυνατότητα άμεσης ανταπόκρισης σε πιθανές απειλές αποτελεί μια ζωτικής σημασίας πρωτοβουλία.
