Μετά την πρόσφατη επίσκεψη της Αναπληρώτριας Γενικής Γραμματέα του ΟΗΕ για Πολιτικές και Ειρηνευτικές Υποθέσεις, Ρόζμαρι ΝτιΚάρλο, στην Κύπρο, το ενδιαφέρον για την πορεία των προσπαθειών για επίλυση του κυπριακού αναζωπυρώνεται.
Ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Γιαννάκης Ομήρου, αναφέρθηκε στις τελευταίες εξελίξεις, εκφράζοντας την άποψή του για την κατεύθυνση των προσπαθειών και τις προκλήσεις που παραμένουν.
Οι δηλώσεις του κ. Ομήρου:
Είναι βέβαιο ότι η πλευρά μας θα προσέλθει με ειλικρινή βούληση στην άτυπη πενταμερή που θα πραγματοποιηθεί στις 17 και 18 Μαρτίου, προκειμένου να επιτευχθεί πρόοδος προς την κατεύθυνση επανάληψης των διαπραγματεύσεων για επίτευξη λύσης.
Ευχή και προσδοκία είναι να υπάρξει από Τουρκικής πλευράς η ανάλογη θετική ανταπόκριση.
Επειδή όμως δεν υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξη διαφοροποίησης της τουρκικής στάσης, με εγκατάλειψη των αξιώσεων για λύση δύο κρατών και κυριαρχική ισότητα είναι επιτακτική ανάγκη, η διαμόρφωση εναλλακτικής στρατηγικής από μέρους μας.
Πολύ περισσότερο που η τουρκική πλευρά αναμένει ένα αδιέξοδο στην πενταμερή για να προωθήσει το δικό της «Σχέδιο Β», που είναι μια εκστρατεία για διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Δεδομένης της πραγματικότητας ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να υποχωρήσει στο Κυπριακό, εκτός αν διαπιστώσει ότι οι στόχοι της στην Κύπρο καταστούν ανέφικτοι, μια δική μας εναλλακτική στρατηγική πρέπει να αποσκοπεί, πέραν της εμμονής μας σε λύση στη βάση του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, σε πλήρη και αποφασιστική αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού παράγοντα. Δηλαδή να κινηθούμε διεκδικητικά για υλοποίηση των λεγόμενων κυπρογενών υποχρεώσεων της Τουρκίας όπως αυτές αποφασίστηκαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το 2005. Κάτι τέτοιο θα δώσει ευκρινές μήνυμα προς την Τουρκία ότι ούτε απελευθέρωση της βίζας θα υπάρξει, ούτε αναβάθμιση της τελωνειακής Ένωσης. Και ασφαλώς ούτε ξεπάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.
Κάτι τέτοιο θα ασκήσει πίεση προς την Τουρκία να συνειδητοποιήσει ότι η επιδιωκόμενη εξομάλυνση των Ευρωτουρκικών σχέσεων είναι ουτοπία χωρίς λύση του Κυπριακού μακριά από τις έκνομες αξιώσεις της για λύση δύο κρατών και κυριαρχική ισότητα.
Κάτι τέτοιο προϋποθέτει βέβαια, εγκατάλειψη της αιδήμονος στάσης μας για διεκδίκηση των δικαίων μας εντός Ε.Ε. Άλλωστε αναφερόμαστε όχι σε καινοφανείς αξιώσεις μας αλλά σε υλοποίηση αποφάσεων του ανώτατου θεσμικού οργάνου της Ένωσης.
Με ταυτόχρονη ασφαλώς σταθερή τη θέση μας στον ΟΗΕ, ότι είναι αδιανόητη η επανάληψη των διαπραγματεύσεων με απόκλιση από τα περί Κύπρου ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Διεθνούς οργανισμού.
Στη βάση ενός τέτοιου «Σχεδίου Β», Κύπρος και Ελλάδα οφείλουν να χαράξουν έγκαιρα την στρατηγική τους, αποφεύγοντας αμήχανες στάσεις του παρελθόντος, που τελικά άφηναν στο απυρόβλητο την τουρκική συμπεριφορά.
