Το ουσιαστικότερο ενδεχομένως σημείο των εκθέσεων, αποτελεί η έκκληση του Αντόνιο Γκουτέρες προς τους δύο ηγέτες «να αναλογιστούν», όπως λέει, «πως θα γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ των θέσεών τους».
Δηλαδή, όπως προκύπτει, ο Γενικός Γραμματέας καλεί την ελληνοκυπριακή πλευρά να μετακινηθεί από τη θέση της για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά και αντίστοιχα καλεί την τουρκοκυπριακή πλευρά να ξεκολλήσει από τη θέση για δύο κράτη, προκειμένου να γεφυρωθεί το χάσμα, να συναντηθούν κάπου στην μέση και να υπάρξει κοινό έδαφος για λύση. Αν και ο κ. Γκουτέρες δεν αναφέρεται ποια είναι η μέση τιμή μεταξύ διζωνικής ομοσπονδίας και δύο κρατών, είναι ηλίου φαεινότερο ότι αυτό που φωτογραφίζεται ευκρινώς, είναι η συνομοσπονδία.
Το δεύτερο σημείο, σε συνέχεια του προηγούμενου, είναι η προειδοποίηση του Αντόνιο Γκουτέρες, με ύφος προτροπής, προς όλους τους Κυπρίους να εστιάσουν στο μέλλον, προκειμένου να αποφύγουν, όπως λέει ένα μόνιμο αδιέξοδο. Κάτι που μεταφράζεται στον κίνδυνο μόνιμης διχοτόμησης, ο οποίος για την ελληνοκυπριακή πλευρά οδηγεί στην απώλεια κάθε δυνατότητας για λύση του Κυπριακού και για ανάκτηση εδαφών. Και για την τουρκική πλευρά, παραπέμπει στην απώλεια της ιδιότητας τους ευρωπαίου πολίτη για τους Τουρκοκυπρίους.
Είναι προφανές ότι τα μηνύματα, επιχειρούν να θέσουν τις δύο πλευρές ενώπιον διλημμάτων ενόψει της σύγκλησης της πολυμερούς διάσκεψης, πιθανότατα τον Μάρτιο. Και αυτή είναι η προστιθέμενη αξία των μηνυμάτων του κ. Γκουτέρες.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και ένα ακόμη περίεργο, αν μη τι άλλο, μήνυμα του Αντόνιο Γκουτέρες. Ο Γενικός Γραμματέας λοιπόν, καλεί τη διεθνή κοινότητα, να αναπτύξει ενισχυμένη συνεργασία με το «καθεστώς το βορρά», όπως λέει, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι η ανησυχία για την αναγνώριση δεν πρέπει να θεωρείται εμπόδιο γι αυτή την ενισχυμένη συνεργασία. Ένα μήνυμα που έχει προφανή αποδέκτη τις Βρυξέλλες, καθώς εξακολουθεί να εκκρεμεί η εισήγηση για απευθείας εμπόριο από τα κατεχόμενα, κάτι που οδηγεί σε ταϊβανοποίηση του ψευδοκράτους.
Δεν είναι μάλιστα τυχαίο ότι στο ακριβώς προηγούμενο σημείο της έκθεσής του, κάνει ειδική αναφορά στην απομόνωση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, των Τουρκοκυπρίων.
