Οι εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τέλειωσαν και ο Στέφανος Κασσελάκης αναδείχθηκε μετά από δύο γύρους εκλογικών αναμετρήσεων, πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο απόηχος όμως, κρατά γερά με την κοινωνία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να αναλύουν τους λόγους που ο μόλις για λίγους μήνες στο προσκήνιο, Στέφανος Κασσελάκης, κατάφερε να κερδίσει την προεδρία σε ένα κόμμα εξουσίας, όπως οι αξιωματούχοι του το χαρακτηρίζουν.
Μια κυρίαρχη άποψη είναι πως ο κ. Κασσελάκης αποτελεί φαινόμενο. Και πως να μην χαρακτηρίζεται έτσι ένα άτομο που ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις 29 Αυγούστου και ούτε ένα μήνα αργότερα, κατάφερε να εκλεγεί με ένα ποσοστό της τάξης του 55.98%.
Αποτελεί πραγματικά ένα θέμα για «case study» πως ένα άτομο χωρίς προηγούμενη πολιτική τριβή, κατάφερε με σχετική ευκολία να ανέλθει στην υψηλότερη θέση του κόμματος. Είναι θέμα προς συζήτηση πως τα χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ένιωσαν την ανάγκη να στηρίξουν κάποιον εντελώς έξω, όχι μόνο από την πολιτική αλλά και εκτός αριστεράς. Είναι άξιο απορίας, πως στην αξιωματική αντιπολίτευση, που πριν τον εκλογικό κατήφορο του καλοκαιριού, αριθμούσε 86 βουλευτές δεν βρέθηκε ένα αξιόλογο άτομο που να εμπνεύσει τα στελέχη και τα μέλη της κόμματος της αριστεράς.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, εμφανίστηκε την κατάλληλη περίοδο και εκμεταλλεύτηκε στα μέγιστα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο κόμμα και τις αδυναμίες των συνδιεκδικητών της προεδρίας. Ένα σημαντικό στοιχείο, είναι ότι κ. Κασσελάκης, και τα έμπειρα στελέχη που τον στήριξαν, κέρδισαν την ψήφο όλων αυτών που υποστήριζαν, εσωκομματικά, τον Αλέξη Τσίπρα. Ενώ η ανθυποψήφια του στον δεύτερο γύρο των εκλογών, Έφη Αχτσιόγλου, κατηγορήθηκε πως υπομόνευσε τον Αλέξη Τσίπρα και τον ώθησε στην παραίτηση.
Ο Στέφανος Κασσελάκης επίσης, βρήκε ανοιχτό το πεδίο στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και καθημερινά ανέβαζε περιεχόμενο από τις περιοδείες του και υλικό με τις προτάσεις του. Κάτι που οι πολιτικοί σύντροφοι/«αντίπαλοι» του είτε δεν έπραξαν είτε δεν το κατάφεραν στα δικά του επίπεδα. Ο κ. Κασσελάκης κατάφερε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να είναι η φρέσκια δύναμη της αριστεράς, που θα πάρει από το χέρι το κόμμα και θα το επαναφέρει στην εξουσία.
Οι ψηφοφόροι του δεν επηρεάστηκαν από το παρελθόν του (δούλεψε στην Goldan Sachs) με την μόνιμη του κατοικία να είναι εκτός Ελλάδας. Δεν προβληματίστηκαν από την απειρία του στην πολιτική και την έλλειψη γνώση για όλα τα σημαντικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Δε φαίνεται να επηρεάστηκαν ούτε πως ο αρχηγός του κόμματος τους εν όψει 2 εκλογικών αναμετρήσεων, περιφερειακές και ευρωβουλευτικές, θα απουσιάζει από την Βουλή, ήταν 9ος στη λίστα του επικρατείας, άρα και από το «γήπεδο» της πολιτικής αντιπαράθεσης με τα υπόλοιπα κόμματα.
Δεν νοιάστηκαν όταν είδαν τον κ. Κασσελάκη να μιλά για το «κρατίδιο» της «Βόρειας Κύπρου», ούτε όταν θέλησε να εκμεταλλευτεί ψηφοθηρικά την επίσκεψη του στους πληγέντες των πλημμυρών και γύρισε προεκλογικό βίντεο σε ένα ιστορικό χώρο τιμής της αριστεράς, στο νησί της Μακρόνησου.
Ο Στέφανος Κασσελάκης στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί μόνος του πολιτικό φαινόμενο. Είναι φαινόμενο μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καθώς και τα στελέχη του κόμματος που του άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο προς την πολιτική σκηνή της Ελλάδας.
