Φώναζαν “Heil Hitler!”, καθώς οι αδίσταχτοι SS τους τραβούσαν σαν σακιά για να τους οδηγήσουν στο θάνατο. Νόμιζαν ότι τα «σκυλιά» του Χίμλερ έκαναν πραξικόπημα για να ρίξουν τον Φύρερ. Στην πραγματικότητα όμως ήταν εκείνοι οι ίδιοι κατηγορούμενοι για απόπειρα πραξικοπήματος. Άσχετο αν δεν είχαν ιδέα. Εκτελέστηκαν, κυριολεκτικά πιστοί μέχρι θανάτου στον Φύρερ.
Επρόκειτο για τους επικεφαλής της οργάνωσης Sturmabteilung (SA), της μιας από τις δύο παραστρατιωτικές οργανώσεις που έκαναν τη «βρόμικη δουλειά», προκειμένου να επιβληθεί διά πυρός και σιδήρου, στην πολιτική και στην κοινωνία, το Ναζιστικό Κόμμα. Μαζί με αυτούς ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να καθαρίσει και με άλλους. Εκτελέστηκαν δεξιοί πολιτικοί, που δεν είχαν καμία σχέση με την οργάνωση SA και άλλοι πολιτικοί αντίπαλοι του Χίτλερ.
Εκείνη η νύχτα, που είχε συνέχεια και τα επόμενα 2 εικοσιτετράωρα, ονομάστηκε «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών». Η γκεμπελική προπαγάνδα παρουσίασε τις πολιτικές δολοφονίες εκείνου του τριημέρου σαν έγκαιρη αποτροπή του πραξικοπήματος που τάχα σχεδίασε και οργάνωσε ο Έρνστ Ρεμ, ο αρχηγός της SA και παλιός φίλος του Αδόλφου Χίτλερ. Γι’ αυτό άλλωστε και η ανακοίνωση αναφερόταν σε «Röhmputsch» (πραξικόπημα του Ρεμ).
Η SA είχε περισσότερα από 3 εκατομμύρια μέλη και δουλειά της ήταν να προκαλεί επεισόδια στους ταραγμένους δρόμους των γερμανικών πόλεων με κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες και συνδικαλιστές, ώστε να εμπεδώνεται και να αποκτά απήχηση το ναζιστικό αφήγημα. Στελεχωνόταν από τις μάζες του λαού και σκοπός της ήταν να κερδίσει το κόμμα τις εκλογές και να υλοποιήσει την αντικαπιταλιστική του πολιτική. Από την άλλη, η SS προερχόταν από την ελίτ των κομματικών μελών, είχε αποστολή να προστατεύει τους υψηλόβαθμους του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και τυπικά εθεωρείτο η επίλεκτη μονάδα της SA. Εκείνη την εποχή η αριθμητική δύναμη της SS δεν ξεπερνούσε τους 30 χιλιάδες άνδρες.
Η διαφορά των δύο ομάδων στη σύνθεση, στην αποστολή και στην αριθμητική συμμετοχή, καθιστούσε την SS πλήρως ελεγχόμενη ενώ η SA, παρόλο που ήταν απόλυτα πιστή, ενέπνεε ανησυχίες στον Χίτλερ, λόγω και της δύναμης που είχε στα χέρια του ο αρχηγός της, Έρνστ Ρεμ. Όπως όλοι οι δικτάτορες έτσι και ο Χίτλερ ένιωθε ανασφάλειες. Επιπλέον είχε στο κεφάλι του και ισχυρές ομάδες πίεσης, που ήθελε πολύ να έχει με το μέρος του προκειμένου να εδραιώσει την ηγεσία του, κάπου εκεί στον ενάμιση χρόνο αφότου είχε γίνει καγκελάριος και είχε ξεκινήσει να καταργεί τις δημοκρατικές διαδικασίες, με διάφορες ψεύτικες προφάσεις. Ο δικτάτορας ήθελε να έχει μαζί του τους στρατιωτικούς, που φοβόνταν ότι ο Χίτλερ θα καταργήσει τον στρατό και να τον αντικαταστήσει με την SA. Τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες, που ενοχλούνταν τα μάλα από την αντικαπιταλιστική ρητορική των μελών της SA. Τους αριστοκράτες, που φοβόνταν την πίεση της SA πάνω στον Χίτλερ για να κρατικοποιήσει τη γη τους. Τη μεσαία τάξη της Γερμανίας, που τρόμαζε από τους τραμπουκισμούς της SA.
Ο αρχηγός των SS, Χάινριχ Χίμλερ, που είχε προσωπικό λόγο να βγάλει από τη μέση τον Ρεμ, μαγείρεψε κατηγορητήριο ότι τάχα ο Ρεμ πήρε 12 εκατομμύρια μάρκα από τη Γαλλία για να ανατρέψει τον Χίτλερ. Αυτό το ψέμα ήταν απαραίτητο, ώστε να μπορέσει ο Χίτλερ να πείσει τα στελέχη των SS να «καθαρίσουν» τους πραξικοπηματίες χωρίς ηθικούς φραγμούς. Μάλιστα οι Χίτλερ και Χίμλερ, παρόλο που το ήξεραν για χρόνια, αφού ήταν στενός τους φίλος, θυμήθηκαν να πουν στα "παλληκάρια" των SS ότι ο Ρεμ ήταν ομοφυλόφιλος. Κάτι που βεβαίως ήταν ανήκουστο για στέλεχος του Ναζιστικού Κόμματος, το οποίο ήταν σφόδρα εναντίον της ομοφυλοφιλίας και καταδίωκε τους γκέι σαν "μιάσματα της κοινωνίας".
Στις 30 Ιουνίου 1934 ο Χίτλερ συγκέντρωσε στο Μόναχο τους επικεφαλής της SA στη Βαυαρία και τους άσκησε δριμεία κριτική ότι αδυνατούν να επιβάλουν τάξη στους δρόμους της πόλης. Ήταν το σύνθημα για να ξεκινήσουν δράση τα SS. Με τη βοήθεια της μυστικής αστυνομίας Γκεστάπο, ξεκίνησαν οι συλλήψεις και οι εκτελέσεις, χωρίς δίκη. Μέσα στην αναταραχή, ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να εξοντώσει και διάφορους άλλους πολιτικούς αντιπάλους του που δεν είχαν σχέση με την οργάνωση, όπως ο Γκρέγκορ Στράσερ, ο στρατηγός Φέρντιναντ φον Μπρέντοβ, ο πρώην καγκελάριος Κουρτ φον Σλάιχερ και ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ.
Ο Ρεμ συνελήφθη στο εξοχικό του και οδηγήθηκε στη φυλακή Στάντελχαϊμ του Μονάχου, χωρίς ακριβώς να αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί. Ο επικεφαλής των δεσμοφυλάκων Τέοντορ Άικε άφησε στο κελί ένα πιστόλι με μια σφαίρα και αποχώρησε, προσδοκώντας ότι ο Ρεμ θα αυτοκτονούσε. Κάτι τέτοιο δε συνέβη και τελικά ο αρχηγός της SA εκτελέσθηκε στις 2 Ιουλίου.
Η διάλυση της SA ισχυροποίησε τη θέση των SS στη ναζιστική Γερμανία και όντως εδραίωσε τη μονοκρατορία του Χίτλερ, τόσο στην πολιτική ζωή όσο και μέσα στο κόμμα. Μετά τις εκκαθαρίσεις, ο Χίτλερ «έβαλε τα πράγματα στη θέση τους». Στα έντονα διαβήματα της Γαλλίας, ότι δεν είχε καμία σχέση με το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα (κατηγορίες που επινόησε ο Χίμλερ), η γερμανική κυβέρνηση απάντησε ότι όντως οι κατηγορίες αυτές ήταν εντελώς ανυπόστατες κι έτσι οι σχέσεις του με τη Γαλλία έγιναν ξανά "μέλι-γάλα". Όσο για τις οικογένειες εκείνων που δολοφονήθηκαν τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών και τις επόμενες 2 μέρες, ο Χίτλερ διέταξε να τους παραχωρηθούν από το κράτος συντάξεις.
