Τηλεόραση Ραδιόφωνο Podcasts
ξγφ

15 άνθρωποι. 15 άνθρωποι της διπλανής πόρτας. 15 άνθρωποι που η ζωή τους «άλλαξε» μέσα σε μια μέρα, μέσα σε μια διάγνωση. Τη διάγνωση για τον μεταστατικό καρκίνο του μαστού.

Και οι 15 μοιράζονται τις δικές τους εμπειρίες, την καθημερινότητά τους, αλλά και από πού αντλούν δύναμη να συνεχίζουν.

Να συνεχίζουν να ονειρεύονται, να πιστεύουν, να ελπίζουν.

Όλα από κάπου αρχίζουν. Από κάπου ξεκινούν. Εκεί που νομίζεις ότι όλα πάνε ρολόι, μια ασθένεια μπορεί να σου χτυπήσει την πόρτα.

«Ένιωσα έτσι έναν πόνο στην πλάτη, αριστερά. Ήταν Μάιος του 2023. Αυτός ο πόνος επέμενε για 2-3 μέρες, μίλησα με την προσωπική μου γιατρό και όταν πήγα εκεί, της είπα: "Ξέρετε, ψαχούλεψα και ένα κουβαράκι στο στήθος… ήταν μεταστατικός καρκίνος"», ανέφερε η κ. Ευανθία Σάββα.

Τότε άρχισε ένας αγώνας…

«Όταν έγινε η διάγνωση από τους ακτινολόγους ότι έχω καρκίνο, έγιναν όλες οι διαδικασίες: βιοψία, εγχείρηση μαστού, και άρχισε ένας ατελείωτος αγώνας», είπε η κ. Χριστίνα Σωτηρέλλη, μητέρα τριών αγοριών και ασθενής με μεταστατικό καρκίνο του μαστού από το 2010.

Σοκ, φόβος, κλάμα και… χαμόγελο

«Στην αρχή ένιωσα φόβο, αγωνία, αγωνία για το άγνωστο, γιατί ήρθα αντιμέτωπη με ορολογίες και καταστάσεις με τις οποίες δεν είχα επαφή στη ζωή μου πριν τον καρκίνο. Όμως αυτό κράτησε μόνο λίγες μέρες. Μετά έσφιξα τα δόντια, χαμογέλασα και είπα: "Θα το αντιμετωπίσω, θα βάλω τα δυνατά μου και θα τα καταφέρω"», είπε η κ. Αθηνά Κυθραιώτου, η οποία διαγνώστηκε το 2015.

Ο καρκίνος του μαστού δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση

Ο κ. Δήμος Δημοσθένους διαγνώστηκε με μεταστατικό καρκίνο του μαστού στις 21 Ιουνίου 2016.

«Εκοπήκαν τα πόθκια μου, ήξερα ότι μιλούσαμε για κάτι πολλά σοβαρό, χωρίς επιστροφή. Όμως από την άλλη, ό,τι και να ήταν, ήταν να το πολεμήσω», τόνισε.

Αναμφίβολα, ο μεταστατικός καρκίνος αλλάζει πολλά στη ζωή των ασθενών. Πεισμώνουν και προσπαθούν να βρουν δύναμη και κουράγιο να μην αλλάξουν, όσο μπορούν, την καθημερινότητά τους.

«Εγώ, επειδή είμαι ένας άνθρωπος πάρα πολύ ενεργητικός, κάνω διάφορες δουλειές, προσέχω το εγγόνι μου κάθε απόγευμα, θέλω να πηγαίνω στο γυμναστήριο κάθε μέρα. Αυτό το πράγμα δεν άλλαξε καθόλου. Παρόλο που οι γύρω μου μου έλεγαν "να προσέχεις", "μην κάνεις αυτό, μην κάνεις εκείνο", εγώ τους έλεγα:

"Μια φορά έχεις αυτή τη ζωή. Τη στιγμή που εγώ μπορώ να κάνω αυτά τα πράγματα, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό…"», είπε η κ. Μαρίνα Βρυωνίδου, η οποία ζει με μεταστατικό καρκίνο του μαστού από το 2024.

Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας είναι οι δικοί μας άνθρωποι. Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες μαζί μας. Είναι οι άνθρωποι που είναι δίπλα στους ασθενείς σε αυτή τη νέα πορεία της ζωής τους, στη νέα κατάσταση, και τους δίνουν δύναμη να συνεχίσουν, να μην τα βάλουν κάτω.

«Όπως φοβήθηκα εγώ, φοβήθηκαν και οι δικοί μου άνθρωποι. Η οικογένειά μας τρομάζει περισσότερο απ’ ό,τι εμείς και το βιώνει πιο δύσκολα απ’ ό,τι εμείς», είπε η κ. Άννα Σιακαλλή, που ζει με τον μεταστατικό καρκίνο του μαστού από το 2022.

«Η οικογένειά μου, επειδή είναι πολύ μακριά, το καλύτερο πράγμα που μπορούσαν να μου δώσουν είναι υποστήριξη. Είμαι πολύ χαρούμενη που η οικογένεια και οι φίλοι μου μου λένε ότι προσεύχονται για μένα να γίνω καλύτερα», ανέφερε συγκινημένη η κ. Myra Rubia από τις Φιλιππίνες.

 

Πόνος, εξάντληση, χημειοθεραπείες από τη μία κουράγιο, θετική ενέργεια και πίστη από την άλλη. Η αποδοχή και η συνέχεια.

«Οι λύσεις προέρχονται από εμάς τους ίδιους, νομίζω. Δεν άφησα τους γύρω μου να επηρεάζονται αρνητικά. Δέχτηκα το χάσιμο των μαλλιών, δέχτηκα την κίνησή μου που έγινε πιο αργή, τους πόνους που δημιουργούνται από τις χημειοθεραπείες με στωικό τρόπο, χωρίς να πανικοβάλλομαι», είπε η Άννα Αγγελή, που ζει με μεταστατικό καρκίνο του μαστού εδώ και 15 χρόνια.

Μια μεγάλη αγκαλιά, κουράγιο, θετική ενέργεια και τα δικά τους άτομα χρειάζονται τα άτομα με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Μέσα από απλά, καθημερινά και «αυτονόητα» για εμάς τους υπόλοιπους πράγματα αντλούν οι ασθενείς δύναμη.

«Πρέπει να μάθεις να ζεις με τον καρκίνο, να γίνεις φίλος με τον καρκίνο. Η ζωή είναι ωραία. Πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε και να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με ασήμαντα πράγματα», είπε χαρακτηριστικά η κ. Χριστίνα Σωτηρέλλη.