Το διάβασα κάπου και με εντυπωσίασε. «Φτωχή σκέψη, φτωχή γλώσσα». Ένα απόφθεγμα τεσσάρων μόλις λέξεων, αποτυπώνει πιστά μια κατάσταση εξόχως προβληματική και τραγική. Την κακή χρήση του πολυτιμότερου ίσως πολιτιστικού μας αγαθού -ήτοι της γλώσσας μας- στην εποχή της «ήσσονος προσπάθειας», στην οποία περιήλθαμε.
Τα «κακά ελληνικά» αναμετρώνται με τη λεξιπενία, με ηττημένους τα αυτιά μας και τα μάτια μας. Χειρότερη βεβαίως, είναι η προσβολή των ώτων και των οφθαλμών των μαθητών μας, οι οποίοι απορροφούν αργκό και νεολογισμούς πανταχόθεν.
Το σύστημα παιδείας πάσχει και οι αρμόδιοι τρέχουν να σώσουν οτιδήποτε και αν σώζεται. Τα κυβερνητικά χείλη από την άλλη, δεν βοηθούν καθόλου την κατάσταση.
Για τουλάχιστον δύο χρόνια ακούμε για “rebranding”. Συνέχεια. Ακατάπαυστα. Τι πάει να πει “rebranding” της χώρας μας; Το “restart” της κυπριακής οικονομίας. Δεν μπορούσαν να εκστομίσουν την εύηχη λέξη «επανεκκίνηση» με τις τρεις της προθέσεις; Ακούσαμε και για “deal” για το φυσικό αέριο, ακούσαμε και για “state of the union” με 80 “plus” εξαγγελίες.
Μαύρη περίοδος για την ιστορία της ανθρωπότητας η κορωνοϊού εποχή, μαύρη και για τη γλώσσα μας, με τα αλησμόνητα “safe pass” και “covid test”. Ήταν κι εκεί πολύ δύσκολο να βρουν κάτι αντίστοιχο στα ελληνικά.
Και μέσα σ´ αυτό τον τραγέλαφο, καμία έκπληξη δεν θα προκαλούσε, εάν ακούγαμε ποτέ για “rebranding” στους τομείς εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία. Για γέλια… και για κλάματα.
