Τηλεόραση Ραδιόφωνο
εκρηξη μαρι

13 χρόνια συμπληρώνονται φέτος, όσοι και οι 13 ήρωες που έφυγαν άδικα εκείνο το μαύρο πρωϊνό εξαιτίας της φονικής έκρηξης στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί. Αλήθεια πόσο γρήγορα περνά ο καιρός;

Ο εφιάλτης είναι νωπός, εκείνες οι εικόνες του μαύρου πρωϊνού τέτοιες μέρες ξαναπερνούν από μπροστά μας. Τραγωδία, πόνος, θλίψη, οδύνη είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποιήσαμε ως δημοσιογράφοι για να αποτυπώσουμε το τι συνέβη στις 11 Ιουλίου 2011 στο Μαρί.

Στις 05:50 το πρωί ο κρότος της ισχυρής έκρηξης άλλαξε την καθημερινότητα όλων μας και έφερε στην επιφάνεια με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο τις αδυναμίες του κράτους. Έλαχε να είμαι από τους  δημοσιογράφους που προστρέξαμε πρώτοι για να καλύψουμε το τραγικό περιστατικό το οποίο σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας και κατέδειξε τις ελλείψεις και τις παραλείψεις του κράτους.

Ως δημοσιογράφοι αναλάβαμε το θλιβερό καθήκον να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη για την ανείπωτη τραγωδία που συγκλόνισε την Κύπρο.  Τέτοιες μέρες αναπόφευκτα η μνήμη πάει πίσω και επανέρχονται στο μυαλό οι στιγμές του μαύρου εκείνου πρωϊνού. Το κουδούνισμα του κινητού μου τηλεφώνου γύρω στις 06:00 το πρωί διέκοψε τον ύπνο μου.

Μια γνωστή μου κυρία με κλάματα και αναφηλητά, έτυχε να βρίσκεται σε διακοπές στην περιοχή της Ακτής του Κυβερνήτη, με ενημέρωσε για το συμβάν. Όπως χαρακτηριστικά μου ανέφερε ξύπνησε από την έκρηξη ενώ έσπασαν τα τζάμια του υποστατικού στο οποίο διέμενε. Η τρεμάμενη φωνή της αποτυπώθηκε στη μνήμη μου.

«Πρέπει να είναι μεγάλο το κακό που έγινε».  Άλλες λεπτομέρειες δεν ήταν σε θέση να μου πει, ούτε βεβαίως γνώριζε το μέγεθος της καταστροφής. Αμέσως επικοινώνησα με το Αρχηγείο της Αστυνομίας σε μια προσπάθεια να μάθω περισσότερα. Από την ολιγόλεπτη, καλύτερα μερικών δευτερολέπτων στιχομυθία που είχα με τον αστυνομικό που σήκωσε το τηλέφωνο αντιλήφθηκα ότι κάτι πολύ σοβαρό συνέβη. Χωρίς χρονοτριβή επικοινώνησα με το Τμήμα Ειδήσεων και Επικαίρων του ΡΙΚ και μαζί με το συνάδελφο κινηματογραφιστή  Ανδρέα Αντωνίου ξεκινήσαμε για το χώρο της τραγωδίας.

Το τηλέφωνο δεν σταματούσε να κτυπά στιγμή. Πλησιάζοντας την περιοχή διαπίστωσα ότι γινόταν ένα πανδαιμόνιο. Μποτιλιάρισμα στο δρόμο, σειρήνες, ασθενοφόρα, αυτοκίνητα της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας και της Εθνικής Φρουράς.  Στην περιοχή της τραγωδίας έφθασε από τη Λεμεσό και η συνάδελφος Σωτηρούλα Χριστοφίδου με την οποία ήμουν συνεχώς σε ανοικτή γραμμή επικοινωνίας και συντονιζόμαστε ώστε να καλύψουμε όσο το δυνατόν καλύτερα το γεγονός. Κρίναμε ότι το ένα κινηματογραφικό συνεργείο έπρεπε να κατευθυνθεί στη ναυτική βάση και το δεύτερο στον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της ΑΗΚ στο Βασιλικό.

Οι ανταποκρίσεις στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές ήταν αδιάκοπες.  Ότι βλέπαμε το περιγράφαμε προσπαθώντας να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη για το μεγάλο κακό που βρήκε την Κύπρο. Κατευθύνθηκα προς τον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό της  ΑΗΚ. Παντού καπνοί, φωτιές και γενικά όσο πλησιάζαμε το σημείο η περιοχή έμοιαζε με πολεμικό πεδίο. Το ωστικό κύμα από την έκρηξη στο Μαρί διέλυσε τις εγκαταστάσεις του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού στο Βασιλικό.

Στην πύλη του σταθμού της ΑΗΚ η σκοπιά ήταν διαλυμένη. Στην προσπάθεια μας να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερη δημοσιογραφική κάλυψη, αγνοώντας κάθε κίνδυνο, εισήλθαμε στον περιφραγμένο χώρο και πλησιάσαμε σε απόσταση αναπνοής από τις φλεγόμενες δεξαμενές καυσίμων. Ο κίνδυνος νέας έκρηξης πιθανός. Οι καπνοί κάλυπταν την περιοχή.

Οι υπάλληλοι της ΑΗΚ κατέβαλαν με τους πυροσβέστες υπεράνθρωπες προσπάθειες να ελέγξουν την κατάσταση, οι ζημιές ήταν τεράστιες. Συνεπεία της καταστροφής του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού της ΑΗΚ η  Κύπρος βυθίστηκε στο σκοτάδι, η οικονομία της χώρας δέχθηκε ένα από τα πιο ισχυρά πλήγματα στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Επί τόπου έφθασε ο τότε Υπουργός Εμπορίου Αντώνης Πασχαλίδης για να δει από κοντά την κατάσταση. Συγκλονισμένος από τις εικόνες που αντίκρυσε και τη γενικότερη κατάσταση που επικρατούσε προέβη σε μια σύντομη δήλωση. Κατόπιν οδηγιών των αρμόδιων υπηρεσιών απομακρυνθήκαμε τάχιστα από το σημείο όπου βρεθήκαμε. Ο λόγος ήταν προφανής. Διέτρεχε κίνδυνο η ζωή μας.

Το ενδεχόμενο νέων εκρήξεων στις φλεγόμενες εγκαταστάσεις ήταν πιθανό. Απομακρυνθήκαμε από τον περιφραγμένο χώρο του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού της ΑΗΚ και εγκατασταθήκαμε σ’ ένα κοντινό ύψωμα απ’ όπου παρακολουθούσαμε και μεταδίδαμε όλα όσα συνέβαιναν στην περιοχή.

Το Μαρί σημάδεψε τη σύγχρονη ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ημερολόγιο της 11ης Ιουλίου 2011 έγραψε με μελανά χρώματα: 13 νεκροί εν καιρώ ειρήνης. 13 ήρωες οποίοι με προσήλωση και θάρρος στο καθήκον πρόσφεραν τη ζωή τους για την πατρίδα.

Η έκρηξη στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» όσα χρόνια και αν περάσουν θα μας υπενθυμίζει τις ευθύνες του κράτους έναντι των πολιτών του. Τα παλικάρια του Μαρί θα μας υπενθυμίζουν πάντα την υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να μην συμβούν ποτέ στο μέλλον τέτοια τραγικά περιστατικά.

Ανδρέας Ιωσήφ, Δημοσιογράφος