«Καλή τύχη στο νεαρό και σε όλους τους νέους μας, τους οποίους οφείλουμε να ραίνουμε καθημερινά με τα αρώματα που έχει πολλά ο τόπος μας και όχι με τις βρωμιές που κυκλοφορούν».
Η ομιλία του νεαρού απόφοιτου του Πανεπιστημίου Κύπρου δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά ήταν ένα πιστό αντίγραφο των όσων λέγονται καθημερινά από μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Είτε αρέσει είτε όχι, αυτή είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και είναι θλιβερό, γιατί φέραμε τους νέους μας στο σημείο να αντιμετωπίζουν με αυτό τον τρόπο την ζωή που ανοίγεται μπροστά τους.
Να φύγουμε από το πρόσωπο του νεαρού για να μην προσωποποιούνται οι κρίσεις και οι κριτικές να χάνουν την δυναμική τους, και να παραμείνουμε στο περιεχόμενο της ομιλίας το οποίο είναι αντιφατικό και αλληλοσυγκρουόμενο, ενδεικτικό του περιβάλλοντος μέσα από το οποίο αντλούνται τα βιώματα. Ο νεαρός σε ένα μέρος της ομιλίας του παρουσιάζεται αισιόδοξος. Βλέπει μπροστά του τους νέους επιστήμονες και τους νουθετεί, λέγοντας τους ότι « Εσείς είστε η αλλαγή που χρειάζεται τούτος ο τόπος. Έχετε το κέφι, την όρεξη και τα εφόδια που είναι απαραίτητα σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς».
Στη παράγραφο αυτή, ο νέος βγάζει τον εαυτό του έξω, χρησιμοποιώντας το «εσείς είστε» και όχι το «εμείς είμαστε» λες και την ομιλία την έγραψε κάποιος άλλος μεγαλύτερος. Στη συνέχεια, τον πλακώνει το σκοτάδι και λέγει «Ζούμε δυστυχώς σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε παρακμή. Οι Θεσμοί καταρρέουν, οι πολίτες αγανακτούν και η διαφθορά θεριεύει». Ο νεαρός δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι μια χώρα που είναι όπως την περιγράφει, δεν μπορεί να βγάλει από το Πανεπιστήμιο τα παιδιά τα οποία με τόση περηφάνια περιγράφει αλλού!
Η κατάσταση την οποία αναφέρει ότι ζει, συγκρούεται με το αποτέλεσμα το οποίο ο ίδιος διαπιστώνει στο αισιόδοξο μέρος της ομιλίας του. Η σύγκρουση αυτή, είναι παράγωγο της εργολαβικής και καθημερινής κατεδάφισης από κάποιους, των θεσμών και των κυβερνήσεων. Η ζημιά την οποία κάνουν, προστιθέμενη στην ζημιά από τα όσα πραγματικά συμβαίνουν, αποκτά πολλαπλασιαστική δύναμη στα μάτια των νέων. Η ευθύνη αυτή των πολλαπλασιαστών, που συνήθως είναι εκπρόσωποι των εκάστοτε αντιπολιτευόμενων κομμάτων, είναι ασήκωτη. Τραυματίζουν τον κοινωνικό ιστό, και κάνουν ζημιά μεγαλύτερη από αυτή που προκαλούν τα πραγματικά γεγονότα.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας αναφέρεται «Εν τους χαρίζουμε το μέλλον μας. Έχουμε την ηθική υποχρέωση, σε αντίθεση με τη γενιά πριν από εμάς, να αφήσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας μια Κύπρο καλύτερη απ’ αυτή που παραλάβαμε…».
Εδώ στον γράψαντα την ομιλία υπάρχει η βεβαιότητα ότι η γενιά πριν από τον αυτόν που την διαβάζει, παράλαβε καλύτερη Κύπρο από ότι αυτός και την έκανε χειρότερη, κάτι που δεν είναι αλήθεια! Και αυτή η στρεβλωμένη εικόνα είναι παράγωγο των πολλαπλασιαστών που αυτοχρήζονται προασπιστές της νομιμότητας και της ηθικής καθ΄ υπερβολή και για αυτοπροβολή και καθημερινά αναλώνονται να αποδείξουν ότι η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη από την προηγούμενη ανάλογα με το πότε κυβέρνησε το κόμμα τους !
Δεν του εύχομαι στην ηλικία του να βρεθεί στον Άγιο Γεώργιο της Κερύνειας την μέρα της απόβασης, όπως βρεθήκαμε εμείς σε μικρότερη ηλικία από αυτόν. Δεν του εξήγησε κανείς πως είμασταν από τα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας σε ότι αφορά την αξιοκρατία και την κακοδιαχείριση και που είμαστε σήμερα.
Και συνεχίζει…
«Φεύγω δίχως να γνωρίζω αν τζιαι πότε θα επιστρέψω πίσω γιατί γνωρίζω ότι αν μείνω στην Κύπρο θα έρθει τζείνη η στιγμή που κάποιος θα θεωρείται καλύτερος όχι λόγω των γνώσεων, των δεξιοτήτων και της εμπειρίας του αλλά λόγω της κομματικής του ταυτότητας και των οικογενειακών του διασυνδέσεων».
Αυτή του η αναφορά στην ομιλία παραπέμπει ολόισια στο εθνικό όνειρο που είχε πιο παλιά κάθε νέος να γίνει δημόσιος υπάλληλος και που πολλοί συνεχίζουν να έχουν και σήμερα. Αυτό θα ήταν ορθό αν γραφόταν από κάποιο πενήντα χρόνων και άνω. Δεν μπορεί ένας αριστούχος του πανεπιστημίου να μη γνωρίζει ότι στον δημόσιο τομέα πλέον για να εισέλθεις πρέπει να περάσεις εξετάσεις και ότι οι αυθαιρεσίες στις οποίες αναφέρεται, έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο. Υπάρχουν εκατοντάδες νέοι που δεν είχαν από τον ήλιο μοίρα και έχουν στελεχώσει με την αξία τους την δημόσια και την ευρύτερη δημόσια υπηρεσία.
Η στρεβλωμένη αυτή εικόνα είναι κατάλοιπο του «κόπου και του μόχθου» που καταβάλλουν καθημερινά οι ντελάληδες της μιζέριας για να κατεδαφίσουν το κράτος και να μηδενίσουν τα επιτεύγματα της κοινωνίας μας. Παραγνωρίζει ο νεαρός τον ιδιωτικό τομέα στον οποίο μπορεί να κολυμπήσει όσο βαθιά μπορεί στον ωκεανό του. Γιατί δεν τον δοκιμάζει; Με τα προσόντα και την αξία που έχει, όλο το μέλλον είναι μπροστά του
Οι προηγούμενες γενιές για να σπουδάσουν έτρεχαν στο εξωτερικό, έπλεναν πιάτα και ξοφλούσαν φοιτητικά δάνεια στα σαράντα τους χρόνια. Σήμερα, σπουδάζουν στο τόπο τους με επιχορηγημένα δίδακτρα σε ένα περιβάλλον όμορφο και ανθρώπινο. Έχει προβλήματα ο τόπος μας που πρέπει να αντιμετωπίσουμε πιο αποφασιστικά και η κυβέρνηση μας έδωσε σημεία γραφής ότι είναι αποφασισμένη να το κάνει. Έχει ταυτόχρονα ομορφιές απέραντες και ωραίους ανθρώπους που διαπρέπουν ότι και να κάνουν. Να πούμε στον νεαρό ότι όλοι οι καλοί χωράνε στην Κύπρο μας.
Αν θέλει να κυνηγήσει το όνειρο του, που έχει κάθε δικαίωμα, ας φύγει και καλώς να γυρίσει. Προτού φύγει όμως, ας υποβάλει τον εαυτό σου σε αποτοξίνωση γιατί δυστυχώς πολύ τοξικότητα διαχέουν χρόνια τώρα καθημερινά οι σκανδαλόσιτοι και διαφθορόσιτοι που δεν αφήνει κανένα ανέγγιχτο. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Καλή τύχη στο νεαρό και σε όλους τους νέους μας, τους οποίους οφείλουμε να ραίνουμε καθημερινά με τα αρώματα που έχει πολλά ο τόπος μας και όχι με τις βρωμιές που κυκλοφορούν.
