Εδώ και χρόνια κυκλοφορεί το αστείο ότι τα πιο απαιτητικά τραγούδια του Lars Ulrich για τους Metallica είναι τελικά... ολόκληρος ο κατάλογος του συγκροτήματος.
Καθ' όλη τη διάρκεια της εξέλιξης των Metallica, πολλοί ικανοί ντράμερ έχουν αμφισβητήσει το ταλέντο του Ulrich πίσω από το κιτ, με το ίδιο το συγκρότημα να προσπαθεί ακόμη και να τον απολύσει στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Και πάλι, ο Ulrich δεν ήταν ποτέ της εξάσκησης. Λαμβάνοντας υπόψη τον ρόλο του στη δημοσιότητα και το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του στον Τύπο, ο Ulrich είναι πιο πιθανό να μιλήσει στο τηλέφωνο ή να κάνει συνεντεύξεις στα λίγα λεπτά πριν μπει στο στούντιο. Παρόλο που αυτή η συμπεριφορά μπορεί να είναι εξοργιστική για πολλούς καλλιτέχνες, το πάθος του Ulrich για την δημοσιότητα έχει μετατρέψει το συγκρότημα σε αυτό που είναι σήμερα.
Μόλις ο Cliff Burton πέθανε, ωστόσο, ακόμη και ο Ulrich δεν ήταν σίγουρος τι να κάνει.
Ο Burton ήταν αναπόσπαστο μέρος του ήχου του συγκροτήματος και παρόλο που ο Jason Newsted ταίριαζε σαν γάντι, δεν θα ήταν ποτέ το ίδιο χωρίς τα χαρακτηριστικά παιξίματα του Burton. Οι καιροί άλλαξαν όμως στη metal σκηνή και οι Metallica προσπάθησαν να κάνουν το κάτι παραπάνω στο And Justice For All.
Γραμμένο στη μνήμη του πρώην μπασίστα τους, το συγκρότημα έκανε τα πάντα για το νέο του άλμπουμ, προσπαθώντας να δημιουργήσει τα πιο φιλόδοξα τραγούδια που θα έκαναν ποτέ. Όντας πολύ πιο κοντά στο progressive metal από το παραδοσιακό thrash, τα περισσότερα τραγούδια ξεπερνούν τα έξι λεπτά, με κάθε riff να είναι πιο απαιτητικό από το επόμενο.
Το «Blackened» δίνει τον τόνο για ολόκληρο το άλμπουμ, από το εναρκτήριο κύμα των κιθάρων που παίζονταν προς τα πίσω μέχρι το χτύπημα στο κύριο riff σε χρόνο 7/4. Αυτή θα ήταν επίσης η πρώτη συνεισφορά του Newsted στο συγκρότημα, δημιουργώντας την μπασογραμμή και την περίπλοκη χρονική υπογραφή που διατρέχει όλους τους στίχους.
Παρόλο που ο Ulrich ήταν γνωστός για το αδυσώπητο παίξιμό του σε όλο το Master of Puppets, εξακολουθεί να ομολογεί ότι δυσκολευόταν να παίξει το «Blackened» ζωντανά, λέγοντας: «Πρέπει να είσαι πραγματικά στην κορυφή της φόρμας σου για να το παίξεις σωστά».
Επίσης, λίγα χρόνια αργότερα, ο παραγωγός Bob Rock θα τους ανεβάσει σε ύψη που δεν θα ονειρευόντουσαν ποτέ στο The Black Album. Παρόλο που συγκεκριμένα κομμάτια του άλμπουμ όπως το «One» και το «Harvester of Sorrow» έχουν γίνει βασικοί άξονες του ζωντανού σόου του συγκροτήματος, ο Ulrich είναι πιο πιθανό να τρέμει κάθε φορά που το «Blackened» εμφανίζεται στο setlist.
Πηγή: CNN Greece
