Οι πραξικοπηματίες του Νίγηρα ονόμασαν έναν στρατηγό ως νέο ηγέτη του ασταθούς έθνους που πλήττεται από τους τζιχαντιστές, την τρίτη ημέρα από την κράτηση του εκλεγμένου Προέδρου Μοχάμεντ Μπαζούμ.
Η Γαλλία, της οποία υπήρξε αποικία, δήλωσε ώρες νωρίτερα ότι δεν θεωρεί το πραξικόπημα "τελικό", προσθέτοντας ότι υπάρχει χρόνος για τους συνωμότες να λάβουν υπόψη τις διεθνείς εκκλήσεις να αφήσουν τον δημοκρατικά εκλεγμένο Μπαζούμ στην εξουσία.
Αλλά ο στρατηγός Αμπτουραμαχανί Τσιανί, επικεφαλής της Προεδρικής Φρουράς από το 2011, διάβασε μια δήλωση στην εθνική τηλεόραση ως «πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου για τη Διασφάλιση της Πατρίδας». Ο στρατηγός παρουσίασε το πραξικόπημα ως απάντηση στην «υποβάθμιση της κατάστασης ασφαλείας» που συνδέεται με την αιματοχυσία των τζιχαντιστών.
Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν περιέγραψε τα γεγονότα στο Νιαμέι ως πραξικόπημα που επηρεάζει την ευρύτερη περιοχή του Σαχέλ, καθώς οι δυτικές δυνάμεις προσπαθούν να διατηρήσουν έναν βασικό σύμμαχο στην περιοχή που πλήττεται από τους αντάρτες.
«Αυτό το πραξικόπημα είναι εντελώς παράνομο και βαθιά επικίνδυνο, για τους Νιγηριανούς, για τον Νίγηρα και για ολόκληρη την περιοχή», είπε ο Μακρόν, ζητώντας την απελευθέρωση του Μπαζούμ.
Ο στρατηγός Τσιανί είπε ότι ενώ ο Μπαζούμ είχε προσπαθήσει να πείσει τον κόσμο ότι «όλα πάνε καλά... η σκληρή πραγματικότητα (είναι) ένας σωρός νεκρών, εκτοπισμένων, ταπείνωσης και απογοήτευσης».
Ο Μπαζούμ και η οικογένειά του έχουν περιοριστεί από το πρωί της Τετάρτης στην κατοικία τους στο προεδρικό μέγαρο που βρίσκεται στο στρατόπεδο της Φρουράς. Λέγεται ότι είναι καλά στην υγεία του και μπόρεσε να μιλήσει τηλεφωνικά με άλλους αρχηγούς κρατών, συμπεριλαμβανομένου του Μακρόν.
Οι αρχηγοί της Φρουράς οργάνωσαν το πραξικόπημα και την Πέμπτη κέρδισαν ευρεία υποστήριξη του στρατού. Ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Αμπντού Σιντίκου υποστήριξε ότι έγινε "για να αποφευχθεί μια θανατηφόρα αντιπαράθεση". Ο τελευταίος στόχος του πραξικοπήματος στο ταραγμένο Σαχέλ της Αφρικής, ο Μπαζούμ προσπάθησε να σταθεί στη θέση του καθώς οι καταδίκες διογκώθηκαν από αφρικανικούς και διεθνείς οργανισμούς, και συμμάχους όπως η Γερμανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και η Γαλλία.
