Ο Υπουργός Αμυνας, Χαράλαμπος Πετρίδης διαβεβαίωσε ότι ο αγώνας για ανεύρεση των αγνοουμένων θα συνεχιστεί μέχρι τέλους, χωρίς να αγνοούμε βεβαίως τις μέχρι σήμερα ανυπέρβλητες δυσκολίες, αφού η κατοχική δύναμη αρνείται πεισματικά να συμβάλει στις προσπάθειες επίλυσης αυτού του ανθρωπιστικού ζητήματος.
Σε επιμνημόσυνο λόγο του στον Ιερό Ναό Αποστόλου Αντρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς, για τους πεσόντες της μαρτυρικής κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας, που εκτελέσθηκαν εν ψυχρώ ή έπεσαν μαχόμενοι, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974, ο κ. Πετρίδης είπε ότι οι συγγενείς των αγνοουμένων βιώνουν για 48 χρόνια ένα αδυσώπητο μαρτύριο, που αποτελεί την πιο οδυνηρή επίπτωση της τουρκικής εισβολής, το δράμα να αγνοούν την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων για τόσα πολλά χρόνια.
Αποδίδουμε φόρο τιμής και ευλάβειας στους 19 θυσιασθέντες και 15 αγνοούμενους της μαρτυρικής Κοινότητας Τραχωνίου Κυθρέας, είπε, οι οποίοι έπεσαν στο πεδίο της τιμής και σ’ αυτούς που εκτελέστηκαν άνανδρα και αναίτια στην προσπάθειά τους να διαφύγουν για να διασώσουν τη ζωή τους από τη βάρβαρη και εγκληματική μανία των αιμοσταγών εισβολέων.
Αναφερόμενος στην φιλήσυχη κοινότητα του Τραχωνίου Κυθρέας, είπε ότι σε όλη την ιστορική της πορεία στο χρόνο είχε να επιδείξει συνεχή πρόοδο, αρμονία συνύπαρξης, αλληλεγύη και ατελείωτο φυσικό πλούτο, κατά τη διάρκεια της 2ης φάσης της εισβολής, στις 14 Αυγούστου 1974, δέχθηκε μαζί με τα γύρω χωριά της ευρύτερης περιοχής της Κυθρέας, το πιο ισχυρό και καταστρεπτικό πλήγμα.
Το Τραχώνι Κυθρέας πλήρωσε βαρύ τίμημα. Οι εν ψυχρώ εκτελέσεις αμάχων που έτρεχαν πανικόβλητοι στους αγρούς να γλιτώσουν αποτελούν μια ακόμα μελανή ιστορία, συνέπεια της τουρκικής θηριωδίας, είπε. Ηλικιωμένοι, ιερωμένοι και μάνες με τα μικρά παιδιά στην αγκαλιά τους έτρεχαν αλλόφρονες στα χωράφια για ν΄ αποφύγουν τη σύλληψη, τον εξανδραποδισμό και τον θάνατο.
Απόδειξη τούτου και τραγικότερη των όλων όσων διαδραματίστηκαν αποτελεί η εν ψυχρώ δολοφονία της Ελένης Κυριάκου Θεμιστοκλέους και των τεσσάρων παιδιών της, της Μάρως, της Θεμιστούλας, της Αγγελικής και της Σούλας, αλλά και του εγγονιού της, του εξάμηνου βρέφους Αντρέα που κρατούσε στην αγκαλιά της.
«Δεν έδειξαν ίχνος ανθρωπιάς και ντροπής οι απολίτιστοι εισβολείς, όταν σκότωναν γυναίκες, παιδιά και βρέφη. Το 2015 τα οστά της τραγικής οικογένειας ανευρέθηκαν και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA, για να βρουν τη λύτρωση και να ταφούν όπως ορίζουν οι θρησκευτικές μας τελετουργίες, μέσα σε κλίμα σπαραγμού, οδύνης, αλλά και ταυτόχρονα ψυχικής αγαλλίασης», ανέφερε ο Υπουργός Αμυνας.
Παρά τον πόνο και τη δυστυχία έχουμε χρέος, σημείωσε, «να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να πορευθούμε στο δύσκολο δρόμο της αρετής και του αγώνα, για να διατηρήσουμε άσβεστη την ελπίδα, ότι σε τούτο το δύσμοιρο τόπο αξίζει να ξημερώσουν καλύτερες μέρες».
Παρά τη συνεχιζόμενη κατοχή και για όσο χρόνο απαιτηθεί θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες εξεύρεσης μιας αποδεκτής και πάνω απ’ όλα βιώσιμης λύσης του Kυπριακού, είπε ο κ. Πετρίδης. Στόχος όλων, συνέχισε, «θα πρέπει να είναι η ευημερία και η προκοπή τούτου του τόπου, όπως συμβαίνει σε όλες τις φιλελεύθερες δημοκρατίες σε ολόκληρο τον κόσμο».
Παρά την αναθεωρητική πολιτική και τις επεκτατικές βλέψεις της κατοχικής Τουρκίας, εμείς συνεχίζουμε πεισματικά να αντιστεκόμαστε στην κόπωση, την απογοήτευση και τη λήθη, συμπλήρωσε.
