Ο Μισέλ Αούν, ο 89χρονος χριστιανός Πρόεδρος η θητεία του οποίου συνέπεσε με την οικονομική κατάρρευση του Λιβάνου και τη θανατηφόρα έκρηξης στο λιμάνι της Βηρυτού, αποχωρεί από το προεδρικό μέγαρο την Κυριακή, αφήνοντας ένα κενό στην κορυφή ενός κράτους υπό κατάρρευση, γράφει το πρακτορείο Ρόιτερς.
Το κοινοβούλιο δεν μπόρεσε μέχρι στιγμής να συμφωνήσει για τον διάδοχό του, ο οποίος έχει την εξουσία να υπογράφει νομοσχέδια, να διορίζει νέους Πρωθυπουργούς και κυβερνητικούς σχηματισμούς πριν εγκριθούν από το κοινοβούλιο.
Όπως και κατά το ήμισυ και πλέον της θητείας του Αούν, ο Λίβανος κυβερνάται επί του παρόντος από υπηρεσιακό υπουργικό συμβούλιο, καθώς ο υποψήφιος Πρωθυπουργός προσπαθεί εδώ και έξι μήνες να σχηματίσει Κυβέρνηση.
Δεκάδες υποστηρικτές συγκεντρώθηκαν στο παλάτι στην πόλη Baabda για να αποχαιρετήσουν τον Αούν, φορώντας πορτοκαλί που σχετίζεται με το κόμμα του Free Patriotic Movement και κρατώντας πορτρέτα του ως Προέδρου και πριν από δεκαετίες όταν υπηρετούσε ως διοικητής του στρατού.
Ο Αούν είναι μια βαθιά διχαστική φιγούρα, που λατρεύεται από πολλούς Χριστιανούς που τον θεωρούσαν υπερασπιστή τους στο σεχταριστικό σύστημα του Λιβάνου, αλλά κατηγορήθηκε από τους επικριτές ότι επέτρεψε τη διαφθορά και βοήθησε την ένοπλη ομάδα της Χεζμπολάχ να αποκτήσει επιρροή.
Ο Αούν εξασφάλισε την Προεδρία το 2016, υποστηριζόμενος τόσο από τη Χεζμπολάχ όσο και από τον αντίπαλο Μαρωνίτη χριστιανό πολιτικό Samir Geagea σε μια συμφωνία που επανέφερε τον τότε κορυφαίο Σουνίτη πολιτικό Saad al-Hariri στην πρωθυπουργία.
Η εξαετής θητεία που ακολούθησε είδε τον στρατό του Λιβάνου να καταπολεμά τους ισλαμιστές μαχητές στα σύνορα με τη Συρία το 2017 με τη βοήθεια της Χεζμπολάχ, έναν νέο εκλογικό νόμο που ψηφίστηκε το 2018 και κορυφαίες εταιρείες ενέργειας να ξεκινούν διερευνητικές γεωτρήσεις σε υπεράκτια τετράγωνα το 2020.
Την τελευταία του εβδομάδα στο παλάτι, ο Αούν υπέγραψε μια συμφωνία με τη μεσολάβηση των ΗΠΑ που οριοθετούσε τα νότια θαλάσσια σύνορα του Λιβάνου με το Ισραήλ.
Οι θαυμαστές του χαιρέτησαν αυτά τα επιτεύγματα, αλλά οι επικριτές του λένε ότι αυτές οι μέτριες επιτυχίες είναι ωχρές σε σύγκριση με την οικονομική κατάρρευση του 2019, η οποία έχει ωθήσει περισσότερο από το 80% του πληθυσμού στη φτώχεια και προκάλεσε τις εκτεταμένες αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες.
Η θητεία του Αούν σημαδεύτηκε επίσης από τη μεγάλη έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού το 2020 όπου σκοτώθηκαν περισσότεροι από 220 άνθρωποι. Ο Αούν αργότερα είπε ότι γνώριζε για τις χημικές ουσίες που ήταν αποθηκευμένες εκεί και παρέπεμψε τον φάκελο σε άλλες αρχές για να αναλάβουν δράση. Οι οικογένειες των θυμάτων είπαν ότι έπρεπε να είχε κάνει περισσότερα. Ο ίδιος είπε στο Reuters σε συνέντευξή του το Σάββατο ότι οι προεδρικές του εξουσίες δεν ήταν αρκετά ευρείες για να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση.
Η πορεία του Αούν προς την προεδρία ξεκίνησε στον εμφύλιο πόλεμο του 1975-1990, κατά τον οποίο υπηρέτησε ως διοικητής του στρατού του Λιβάνου και επικεφαλής μιας από τις δύο αντίπαλες κυβερνήσεις.
Επέστρεψε στη Βηρυτό μετά από 15 χρόνια εξορίας, όταν οι συριακές δυνάμεις αποσύρθηκαν υπό τη διεθνή πίεση μετά τη δολοφονία του πρώην Πρωθυπουργού Ραφίκ αλ-Χαρίρι το 2005. Το 2006, το FPM σχημάτισε συμμαχία με τη Χεζμπολάχ.
Στη συνέντευξή του στο Reuters, ο Αούν πιστώνει τη Χεζμπολάχ για τον «χρήσιμο» ρόλο της ως «αποτρεπτική δύναμη» έναντι τυχόν ισραηλινών επιθέσεων κατά τη διάρκεια των συνομιλιών για τα θαλάσσια σύνορα.
Είπε ότι η αποχώρησή του την Κυριακή, μία ημέρα πριν από τη λήξη της θητείας του, δεν ήταν το τέλος της πολιτικής του καριέρας.
