Τηλεόραση Ραδιόφωνο
βια στα γηπεδα

Κοινωνικές προεκτάσεις εκλαμβάνει το φαινόμενο της βίας εντός και εκτός γηπέδων.

Κοινωνία και πολιτεία στο ίδιο έργο θεατές, την ώρα που οι αρμόδιοι φορείς ψάχνουν να βρουν τι πήγε λάθος πίσω από τα επεισόδια που σημειώθηκαν τις τελευταίες ημέρες στα κυπριακά γήπεδα.Το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα παίρνει διαστάσεις μάστιγας με τους αριθμούς των περιστατικών να «τρομάζουν» τόσο τους εμπλεκόμενους φορείς με τον αθλητισμό, όσο και τους απλούς πολίτες.

Τα όσα λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός των γηπέδων αντικατοπτρίζουν τη θλιβερή πραγματικότητα της κοινωνίας του σήμερα. Μιας κοινωνίας και μιας πραγματικότητας που αλλάζει, θα έλεγε κανείς, προς το χειρότερο και για αυτό ευθύνη έχουμε όλοι.

Ωστόσο, για να λύσει κανείς ένα πρόβλημα πρέπει να το δει από τη ρίζα του. Αυτή είναι εξάλλου και η άποψη που εξέφρασε σε δηλώσεις της στο ant1live η Κοινωνιολόγος και Εγκληματολόγος, Δήμητρα Τσίτση.

Η κυρία Τσίτση δήλωσε ότι οι παράγοντες που οδηγούν στην πρόκληση επεισοδίων εντός και εκτός των γηπέδων είναι πολλοί. Για να φτάσουμε όμως στην πηγή του κακού πρέπει να κοιτάξουμε αρκετά πίσω. Ευθύνη λοιπόν για τα έκτροπα στα κυπριακά γήπεδα έχουμε όλοι, η κοινωνία, η πολιτεία, η οικογένεια, η παιδεία που δίνουμε στα παιδιά μας, και βεβαίως η δουλειά που γίνεται (ή που δεν γίνεται) στα σχολεία.

«Το νου σου στο παιδί»

Η Κοινωνιολόγος και Εγκληματολόγος προτείνει μια ολική αλλαγή κουλτούρας, όσον αφορά την αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας, όχι μόνο εντός και εκτός γηπέδων αλλά και γενικότερα. Υπογραμμίζει ότι ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών αφού αυτά είναι που θα αποτελέσουν την κοινωνία του αύριο.

«Τα περιστατικά βίας αυξάνονται ραγδαία εξαιτίας της κοινωνίας, του συστήματος, της παιδείας. Αυτή είναι η κοινωνία στην οποία ζούμε», υποστήριξε.

Πρωταγωνιστές σε αρκετά επεισόδια και περιστατικά βίας που καταγράφονται στην Κυπριακή Κοινωνία είναι σε πολλές περιπτώσεις, τα ίδια τα παιδιά. Η κυρία Τσίτση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, τονίζοντας ότι αν δεν αντιμετωπιστεί η όλη κατάσταση άμεσα και αποτελεσματικά, τότε το μέλλον του τόπου είναι αβέβαιο.

Η κουλτούρα μίσους που καλλιεργείται και η ατιμωρησία

Η κουλτούρα μίσους που καλλιεργείται στα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία ξεκινάει πολλές φορές από το σπίτι. Σύμφωνα με την κυρία Τσίτση, ορισμένοι γονείς, κάποιοι συνειδητά άλλοι ασυνείδητα, προάγουν στα παιδιά τους ένα τρόπο σκέψης ο οποίος καταλήγει να προωθεί τη βία. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η εχθρική στάση των γονιών απέναντι σε αντίπαλες ομάδες, κάτι που επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό και τα παιδιά.

Το γεγονός ότι, οι ίδιοι οι γονείς προβαίνουν σε ακραίες συμπεριφορές όταν πρόκειται για την ομάδα τους, μετά από μια ενδεχόμενη ήττα ή σε μια συζήτηση με πρόσωπα αντίπαλης ομάδας, στέλνει λάθος μηνύματα στα παιδιά, τα οποία όταν καταλήξουν στα γήπεδα δεν αποκλείεται να προκαλέσουν ή να βρεθούν στο επίκεντρο επεισοδίων.  

Μεταξύ άλλων, η κυρία Τσίτση ανέφερε ότι από πολύ μικρά τους λέμε ποια ομάδα πρέπει να υποστηρίζουν, τους αγοράζουμε ρούχα στα χρώματα αυτής της ομάδας και δεν τα αφήνουμε να ακούσουν την αντίθετη άποψη.

Την ίδια ώρα, η ατιμωρησία που υπάρχει σε πολλές περιπτώσεις όταν πρόκειται για άτομα που προβαίνουν σε παραβατικές συμπεριφορές οδηγεί τα παιδιά στο να μιμούνται τέτοιου είδους συμπεριφορές, οι οποίες οδηγούν σε αρκετές περιπτώσεις σε βίαια επεισόδια εντός και εκτός γηπέδων.

«Όταν βλέπουμε ότι υπάρχει μια ατιμωρησία γενικά, όταν υπάρχει ένα σύστημα, το οποίο αναγκάζει, θα έλεγε κανείς, τα άτομα να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια που παραβιάζει τον νόμο, τότε τα παιδιά γιατί να μην το κάνουν;», διερωτήθηκε η κυρία Τσίτση.

Πρόσθεσε ότι το αίσθημα της ατιμωρησίας πολλές φορές οδηγεί έναν έφηβο στο να παρανομήσει.

«Ένας ενήλικας γνωρίζει ότι εάν παραβιάζει κάποιον νόμο, ίσως να τιμωρηθεί, ο ανήλικος όμως δεν έχει αυτό το αίσθημα και πολλές φορές προβαίνει σε αυτές τις πράξεις γιατί γνωρίζει πως δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με οποιεσδήποτε επιπτώσεις», σημείωσε η κυρία Τσίτση.

Κεφάλαιο σχολεία

Τεράστια ευθύνη για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών φέρουν βεβαίως και τα σχολεία. Σύμφωνα με την κυρία Τσίτση, τα σχολεία του σήμερα δεν δίνουν στα παιδιά τις σωστές βάσεις, ώστε να αποτελέσουν στο μέλλον υπεύθυνα μέλη μιας κοινωνίας.

«Οι καθηγητές με τους μαθητές είναι πλέον φιλαράκια. Σε πολλές περιπτώσεις εκπαιδευτικοί κάθονται με τα παιδιά και πίνουν τσιγάρο μαζί στα διαλείμματα. Η σχέση των μαθητών με τους καθηγητές άλλαξε σε μεγάλο βαθμό και όχι προς το καλύτερο», εξήγησε η κυρία Τσίτση.

Η χαμένη πειθαρχία

Την ίδια ώρα άλλαξε και ο τρόπος που βλέπουν οι γονείς των παιδιών τους εκπαιδευτικούς. Πολλές φορές οι κηδεμόνες δεν δέχονται το κατσάδιασμα του καθηγητή στα παιδιά τους, εκφράζοντας άποψη επί τούτου μπροστά τους, κάτι που οδηγεί τους ανήλικους στο να δημιουργήσουν την αίσθηση πως ό,τι και αν κάνουν θα έχουν πάντα τη στήριξη των γονιών τους.

«Ό,τι γίνει στο σχολείο φέρει ευθύνη η δασκάλα για τον γονιό και κάπως έτσι φτάνουμε στην κοινωνία του σήμερα. Έφυγε η ιεραρχία μεταξύ εκπαιδευτικού και γονιού, οτιδήποτε και αν συμβεί φταίει ο δάσκαλος και μάλιστα μπροστά στο παιδί», είπε η κυρία Τσίτση.

Η έλλειψη πειθαρχίας λοιπόν από τα σχολεία αποτελεί ένα άλλο τεράστιο πρόβλημα που οδηγεί σε αρκετές παράπλευρες απώλειες όσον αφορά την εξέλιξη των παιδιών.

«Όταν το παιδί ξέρει πως ο γονιός δεν είναι υπέρ του εκπαιδευτικού και δεν υπάρχει πειθαρχία πως θα αντιμετωπίσει το αύριο όταν γνωρίζει ξεκάθαρα πως δεν υπάρχει οποιαδήποτε τιμωρία γιατί ο γονιός θα είναι πάντα δίπλα του; Γιατί αυτό είναι το μήνυμα που του περάσαμε», υπογράμμισε η κυρία Τσίτση.

Κουρασμένοι γονείς… «Μοναχικά» παιδιά

Οικονομική κρίση, πανδημία, πόλεμοι, αυξήσεις στις τιμές του ηλεκτρισμού, αυξήσεις σε βασικά προϊόντα. Όλα αυτά οδηγούν τους ενήλικες σε πολύ περισσότερες ώρες εργασίας, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν τα προς το ζην για την οικογένεια τους. Οι πολλές ώρες εργασίας και η κούραση που κουβαλούν στις πλάτες τους οι γονείς οδηγούν πολλές φορές σε λάθη όσον φορά τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά.

Όταν ένας γονιός είναι κουρασμένος και δεν δίνει τον απαραίτητο χρόνο στο παιδί του, αυτό νιώθει μοναξιά, νιώθει ότι δεν έχει κάποιον να μιλήσει και έτσι μεγαλώνοντας αναζητά την προσοχή και τη σημασία που αισθάνθηκε πως δεν είχε όντας μικρότερο.

Στην προσπάθεια του να νιώσει σημαντικό, δεν αποκλείεται να μπλέξει με λάθος παρέες, αποτελούμενες από παιδιά με κακές συνήθειες, ενώ την ίδια ώρα ανοιχτό είναι και το ενδεχόμενο εκείνο το παιδί που στερήθηκε της απαραίτητης σημασίας, να προβαίνει ανά τακτά διαστήματα σε πράξεις βίας ως ένα μέσο εκτόνωσης και ξεσπάσματος.

Μάλιστα, ένα τέτοιο παιδί δεν αποκλείεται να εμπλακεί μέχρι και με ναρκωτικές ουσίες.

Ο απέραντος κίνδυνος του απέραντου διαδικτύου

Μπορεί η τεχνολογία να αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις χρήσιμο εργαλείο, ωστόσο όταν παρέχεται χωρίς όρια στα παιδιά, μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για την ορθή ανάπτυξη τους.

Όταν οι γονείς αφήνουν ανεξέλεγκτα τα παιδιά τους και ελεύθερα στον τεράστιο κόσμο του διαδικτύου, τότε τα αποτελέσματα δεν είναι ευχάριστα για κανέναν.

Τα παιδιά βρίσκονται αντιμέτωπα με την απεραντοσύνη της τεχνολογίας και του διαδικτύου και πολλές φορές καταναλώνουν ακατάλληλο για αυτά περιεχόμενο.

Παρακολουθούν, μέσα από διάφορες εφαρμογές και πλατφόρμες, υλικό το οποίο όχι μόνο δεν βοηθά την εξέλιξη τους, αλλά τα οδηγεί σε βίαιες πράξεις, ως αποτέλεσμα μίμησης των όσων βλέπουν online.

Και κάπως έτσι ένα παιδί με λάθος ή τραυματικά βιώματα καταλήγει να γίνει ενήλικας, ένας ενήλικας που επισκέπτεται τα γήπεδα και έχει πολλές πιθανότητες να προβεί σε πράξεις βίας που θα διογκώσουν ακόμα περισσότερο τη μάστιγα αυτή των γηπέδων.

«Δώστε σημασία στα παιδιά», ανέφερε εκ νέου σε αυτό το σημείο η κυρία Τσίτση.

Κλείνονται ραντεβού θανάτου

Η ειδικός υπογράμμισε ότι κατά την άποψη της κάθε φορά που γίνονται ποδοσφαιρικοί αγώνες, κλείνονται ραντεβού θανάτου. Ο στόχος, για τους περισσότερους τουλάχιστον, κατά την άποψη της κυρίας Τσίτση είναι να ρίξουν μολότοφ, πυροτεχνήματα, να προκαλέσουν ζημιές να εκδηλωθούν επεισόδια. Σε αυτούς τους χώρους όμως, συχνάζουν και οι οικογένειες, παιδιά και ηλικιωμένοι γι’ αυτό και πρέπει να ληφθούν μέτρα τώρα.

Αύξηση στη χρήση ναρκωτικών ουσιών

Η ραγδαία αύξηση των περιστατικών βίας στην Κύπρο οφείλεται, μεταξύ άλλων, και στην αύξηση των ναρκωτικών ουσιών, που τείνουν να φέρνουν στην επιφάνεια περισσότερα περιστατικά εγκληματικότητας, καθώς και βίας.

«Όταν ένας άνθρωπος είναι χρήστης μπαίνει σε μια διαδικασία εξάρτησης και δεν έχει τον πλήρη έλεγχο των πράξεων του», δήλωσε, προσθέτοντας πως και ο αλκοολισμός αποτελεί ακόμα ένα μεγάλο πρόβλημα της κοινωνίας που οδηγεί σε ακραία περιστατικά αυτής της φύσης.

Δραστικά μέτρα για αποτελεσματικές λύσεις

Ο ενδεχόμενος αποκλεισμός των οπαδών από τα γήπεδα δεν θα δώσει τη λύση, αφού κατά την άποψη της αυτοί οι άνθρωποι θα σπεύσουν κάπου αλλού για να εκτονωθούν. 

Λύσεις θα δώσει η εγκατάσταση τεχνολογικών συστημάτων για καλύτερο έλεγχο των οπαδών κατά την είσοδο τους στα γήπεδα, η αύξηση του αριθμού των Αστυνομικών σε κάθε Σταθμό έτσι ώστε να μπορούν να εφαρμοστούν δυναμικά μέτρα και κυρίως η ανάπτυξη μιας κουλτούρας στα παιδιά που δεν θα προάγει τη βία, την παραβατικότητα και την εγκληματικότητα.