Οργή, αγανάκτηση, θυμός, επανάσταση. Αυτό είναι το σκηνικό που επικρατεί στο Ιράν τις τελευταίες μέρες μετά το θάνατο της Μαχσά Αμινί μιας κοπέλας μόλις 22 ετών η οποία δολοφονήθηκε από την «Αστυνομία των Ηθών» επειδή δεν φορούσε σωστά το χιτζαμπ της.
Ο θάνατος της Μαχσά Αμινί η σπίθα που άναψε η φωτιά της επανάστασης στο Ιράν, η αφορμή που οι γυναίκες βγαίνουν στους δρόμους, καίνε τις μαντίλες, κόβουν τα μαλλιά τους και φωνάζουν για ελευθερία. Οι άνδρες τάσσονται στο πλευρό τους και όλοι μαζί χαράσσουν τον δρόμο για την αλλαγή και ξεκινούν τον «πόλεμο» ενάντια στην κακοποίηση. Στο κάλεσμα τους ανταποκρίνονται εκατομμύρια Ιρανοί σε κάθε γωνιά της γης.
Παρά τις εν ψυχρώ δολοφονίες και τις μαζικές συλλήψεις διαμαρτυρόμενων στο Ιράν, οι διαδηλώσεις στην χώρα συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, ούτε ο θάνατος ούτε τα βασανιστήρια τους φοβίζουν πια ένα μόνο θέλουν και για ένα μόνο μάχονται «ελευθερία στις γυναίκες, ελευθερία για όλους».
Το Ισλαμικό καθεστώς στο Ιράν που χρονολογείται από το 1979 ανάγκασε χιλιάδες Ιρανούς να μεταναστεύσουν σε αναζήτηση ενός καλύτερου και πιο ασφαλές αύριο για εκείνους και τις οικογένειες τους. Το κατώφλι και της δικής μας χώρας πέρασαν αρκετοί Ιρανοί που αναζήτησαν ένα πιο ασφαλές μέλλον.
Τρεις κοπέλες από το Ιράν που πλέον διαμένουν στην Κύπρο μίλησαν στο ant1live για την κατάσταση στη χώρα τους, την καταπίεση και τα δικαιώματα των γυναικών και παράλληλα στέλνουν τα δικά τους μηνύματα.
Όπως μας εξήγησαν ο αγώνας των Ιρανών για ελευθερία, ξεκίνησε από το 1979 όταν οι ισλαμιστές ανέβηκαν στην εξουσία της χώρας, αλλά η όποια προσπάθεια για αλλαγή κατέληγε στο κενό. Οι γυναίκες στο Ιράν απαιτείται να ντύνονται σεμνά, να φοράνε το χιτζάμπ τους καθώς και μακρύ φαρδύ χιτώνα. Μάλιστα απαγορεύεται οι άντρες και οι γυναίκες να αναμιγνύονται. Οι κανόνες επιβάλλονται από την «αστυνομία των ηθών», που κυκλοφορεί σε όλους τους δημόσιους χώρους. Οι «φρουροί» των ηθών, όταν δουν μια γυναίκα να μην φορά σωστά το χιτζάμπ της ή να μιλά στον δρόμο με ένα άντρα, απροκάλυπτα επεμβαίνουν και τη συλλαμβάνουν.
Τάρα: «Στο Ιράν ένιωθα φόβο, βίωνα την καταπίεση»
Η Τάρα ήρθε στην Κύπρο όταν ήταν 2.5 ετών πήγε πίσω στο Ιράν όταν ήταν 8 και ξαναήρθε στην Κύπρο όταν ήταν 11 και έκτοτε ζει στην Κύπρο. Επομένως βίωσε και είδε με τα μάτια της το σκληρό καθεστώς που επικρατεί στη χώρα της.
«Στο Ιράν ένιωθα φόβο, βίωνα την καταπίεση, είδα πως συμπεριφέρονταν στις γυναίκες και πραγματικά φοβόμουνα. Επειδή έζησα για λίγα χρόνια την αλλαγή όταν ήμουν εδώ στην Κύπρο πήγαινα στο σχολείο, είχα την ευκαιρία να ζω σαν κανονικός άνθρωπος, στο Ιράν τα σχολεία είναι χωριστά αγόρια και κορίτσια. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί είναι ντροπή και κακό να έχεις φίλους αγόρια, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί είναι ντροπή να μιλάς στον δρόμο με ένα αγόρι και να κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα για αυτό», τόνισε.
«Δίνουν χαρτομάντιλα με κομμάτια από γυαλί στις γυναίκες για να αφαιρέσουν το κραγιόν τους».
Η Τάρα βίωσε τι εστί να υπάρχει αστυνομία των ηθών στον δρόμο και να σταματάνε τις γυναίκες, να τις συλλαμβάνουν και να τους κάνουν παρατηρήσεις με το παραμικρό. εικόνες που παραμένουν έντονα χαραγμένες στην μνήμη ενός παιδιού.
Η Τάρα μάλιστα σημείωσε ότι «αν η Αστυνομία κρίνει ότι το κοκκινάδι μιας κοπέλας είναι πολύ έντονο τότε της δίνουν χαρτομάντηλα που έχουν κομματάκια από γυαλί για να το αφαιρέσει, κάθε φορά που σκουπίζονταν έκοβαν τα χείλη τους».
Ο λόγος που έφερε την οικογένεια στην Κύπρο ήταν γιατί δεν άντεχαν άλλο την καταπίεση που επικρατούσε στο Ιράν και δεν ήθελαν τα παιδιά τους να υποστούν όλα αυτά.
«Φοβόμασταν να βγούμε έξω»
Μοιράστηκε μαζί μας μια εμπειρία που την στιγμάτισε σαν παιδί όταν ήταν στο Ιράν. «Αυτό που με στιγμάτισε σαν παιδί, ήταν όταν ήταν οι προεδρικές εκλογές και ο κόσμος ήθελε να εκλεγεί ένας συγκεκριμένος υποψήφιος ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα δώσει περισσότερα δικαιώματα και ελευθερίες στις γυναίκες, έκαναν διαδηλώσεις οι νεαροί στους δρόμους που τον υποστήριζαν, υπήρχε αστυνομία στους δρόμους. Εγώ ήθελα να πάω στο περίπτερο με την γιαγιά να αγοράσω μια σοκολάτα και θυμάμαι τα έντρομα μάτια της γιαγιάς μου που φοβόταν να βγούμε έξω γιατί δεν ήξερες αν θα σε συλλάβει η αστυνομία. Θυμάμαι μετά από λίγο ακούσαμε ότι σκότωσαν μια κοπέλα στον δρόμο η οποία απλά περνούσε από την ίδια περιοχή από τις διαμαρτυρίες για να πάει στο σπίτι της και την πυροβόλησαν», τόνισε η Τάρα.
«Καθημερινά ακούμε κόσμο να πεθαίνει και δεν ξέρουμε αν είναι τα δικά μας άτομα»
Όλοι οι συγγενείς της Τάρας εκτός από την μητέρα και τον πατέρα της ζουν στο Ιράν. Η αγωνία για τους δικούς της καθημερινά μεγαλώνει με όλα αυτά που συμβαίνουν στο Ιράν.
«Ακούμε καθημερινά κόσμο να πεθαίνει στις διαδηλώσεις και δεν ξέρουμε αν είναι τα δικά μας άτομα. Από εκεί που είχαμε επικοινωνία με τους δικούς μας καθημερινά τώρα που τους έκοψαν το ίντερνετ είναι δύσκολη η επικοινωνία και η αγωνία μας μεγαλώνει καθημερινά για αυτους».
Ταυτόχρονα μιλα για την ελπίδα που γεννιέται στη χώρα της: «είναι εντυπωσιακό πως οι άντρες στο Ιράν προστατεύουν και στηρίζουν τις γυναίκες. Στις διαδηλώσεις, όταν οι γυναίκες βγάζουν την μαντίλα οι άντρες δημιουργούν τοίχος προστασίας από τους αστυνομικούς για να μην τις χτυπήσουν»
«Το δέντρο της δικτατορίας δεν έχει ρίζες»
Στέλνει και το δικό της μήνυμα αγάπης τονίζοντας ότι «πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι δεν έχει σχέση αν είσαι άντρας γυναίκα, ομοφυλόφιλος, όλοι είμαστε άνθρωποι και πρέπει να έχουμε ίσα δικαιώματα, όλοι πρέπει να ζούμε με ελευθερία».
«Ο απλός κόσμος δεν θέλει να ζει κάτω από αυτές τις συνθήκες, όλοι θέλουν να είναι ελεύθεροι. Κανένας φόβος δεν αγγίζει τον κόσμο μας, αν θα έρθει η αλλαγή θα έρθει τώρα. Το δέντρο της δικτατορίας δεν έχει ρίζες», καταλήγει η Τάρα.
Τόνια: «Η οικογένεια μου έφυγε από το Ιράν για ένα καλύτερο μέλλον για εμάς»
Ο λόγος που έφερε την οικογένεια της Τόνιας στην Κύπρο πριν από 23 χρόνια ήταν γιατί δεν ήθελαν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους σε μια χώρα που υπάρχει καταπίεση και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως στο Ιράν.
«Είμαι στην Κύπρο 23 χρόνια, από τεσσάρων ετών. Η οικογένεια μου ήρθε εδώ για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους», σημείωσε η Τόνια.
Θέλοντας να μεταφέρει το τι επικρατεί στο Ιράν από τότε που ανέβηκαν στην εξουσία οι ισλαμιστές είπε ότι «εδώ και 43 χρόνια όταν ξεκίνησε το διδακτορικό καθεστώς οι γυναίκες υποχρεούνταν να φορούν το χιτζάπ τους. Από τα σχολεία έκαναν πλύση εγκεφάλου στα μικρά παιδιά και τα έχουν καταφέρει. Μαθαίνουν στα παιδιά να δουλεύουν με όπλα με μαχαίρια και όταν γίνονται 18 χρόνων τους βάζουν να υπογράψουν ότι θα εξυπηρετούν την Κυβέρνηση. Με λίγα λόγια τους λένε τι να κάνουν».
Όσον αφορά τον νόμο για τις γυναίκες, απαγορεύεται να οδηγούν μοτοσικλέτες, ποδήλατα, απαγορεύεται να κολυμπούν σε ελεύθερα νερά και να μπαίνουν στο νερό με τα ρούχα. Στους δρόμους είναι τοποθετημένη «η αστυνομία των ηθών», και έχει το δικαίωμα να συλλάβει ή να επιβάλει πρόστιμο σε μια γυναίκα που δεν φορεί σωστά το χιτζάπ της. Ακόμα αν μια γυναίκα αντισταθεί ή αντιδράσει τότε την χτυπάνε. Επιπρόσθετα, απαγορεύεται να βρίσκονται στο ίδιο αυτοκίνητο κορίτσια και αγόρια που δεν είναι παντρεμένοι. Αν δουν στον δρόμο αγόρι και κορίτσι μαζί που δεν είναι παντρεμένοι τους αναγκάζουν να παντρευτούν αν έχουν σεξουαλική επαφή. Αν ο άντρας αποφασίσει να χωρίσει την γυναίκα, του κόβουν το χέρι ή το πόδι.
Αν μια γυναίκα είναι σε πάρτι και καταναλώσει αλκοόλ αν την συλλάβει η «αστυνομία των ηθών» την παίρνει στα κρατητήρια και την χτυπάνε. «Αν οι γυναίκες που συλλαμβάνουν είναι παρθένες τις βιάζουν και μετά τις κρεμάζουν για να μην πάνε στον παράδεισο», επισήμανε η Τόνια.
«Όσους έχουν το θάρρος να αντιδράσουν τους καθαρίζουν
Όσον αφορά την θρησκεία η Τόνια υπογράμμισε ότι δεν έχουν το δικαίωμα να αλλάξουν την θρησκεία τους, γενικότερα όποιος αντισταθεί στους νόμους και όποιος επικρίνει την κυβέρνηση τον φυλακίζουν, «τους human rightsactivist τους φυλακίζουν, τους κρεμάζουν και τους σκοτώνουν, όσους έχουν το θάρρος να αντιδράσουν και να μιλήσουν τους καθαρίζουν από την μέση», είπε η Τόνια.
«Ο κόσμος μετά από 40 χρόνια που συμβαίνουν αυτά αγανάκτησε, πλέον θέλει ελευθερία, ζητά να φύγει από την χώρα το δικτατορικό καθεστώς, να υπάρχει δημοκρατία», επισήμανε.
Ο κόσμος ξεσηκώθηκε, αγανάκτησε βγαίνει στους δρόμους ζητά ελευθερία αφήνει τις δουλειές του. Τα παιδιά αφήνουν τα σχολεία τους, υπάρχουν και άλλοι πολλοί που είναι ενάντια στο καθεστώς και θέλουν να διαμαρτυρηθούν αλλά φοβούνται. Αν σε συλλάβουν χάνεις την δουλειά σου, αν είσαι φοιτητής διαγράφεσαι από το πανεπιστήμιο, αυτοί που έχουν πολλούς followers στα social media και κατά την άποψη τους μπορούν να επηρεάσουν κόσμο κατά πάσα πιθανότητα τους σκοτώνουν.
«Αν σιωπήσουμε τώρα χάνουμε τα πάντα»
«Νιώθω πολύ άσχημα που δεν είμαι στο Ιράν αυτή την στιγμή, που δεν μπορώ να είμαι εκεί με τον κόσμο μου να φωνάξω για ελευθερία. Από την άλλη όμως χαίρομαι που είμαι εδώ και γίνομαι η φωνή τους μέσα από διαδηλώσεις που οργανώνουμε εδώ. Κάναμε όλο τον κόσμο να μας ακούσει, δεν θέλω να τα βάλουμε κάτω δεν θέλω να σιωπήσουμε αυτή την φορά, αν σιωπήσουμε τώρα χάνουμε τα πάντα», μας είπε με μια ένταση στη φωνή της.
Σε ερώτηση πως ονειρεύεται το μέλλον η Τόνια απάντησε ότι «ονειρεύομαι να υπάρχει στο Ιράν δημοκρατία, να ντυνόμαστε όπως θέλουμε, να διαλέγουμε την κυβέρνηση που θα μας εκπροσωπεί, ονειρεύομαι ένα Ιράν ελεύθερο και απαλλαγμένο από το δικτατορικό καθεστώς. «Ελευθερία για όλους», αυτό ονειρεύομαι. Αν γίνει αυτό όλοι εμείς που αναγκαστήκαμε να μεταναστεύσουμε είμαστε διατεθειμένοι να γυρίσουμε πίσω στην χώρα μας».
Seagull: «Οι γονείς μου δεν ήθελαν να μεγαλώσω σε μια χώρα που υπάρχει καταπίεση»
Η Seagull διαμένει στην Κύπρο από το 1992 από όταν ήταν δύο ετών. Ο λόγος που έφερε την δική της οικογένεια στην Κύπρο κατά τα λεγόμενα της ήταν γιατί οι γονείς της δεν ήθελαν η κόρη τους να μεγαλώσει σε μια χώρα όπου υπάρχει καταπίεση εις βάρος των γυναικών.
«Η Αστυνομία των Ηθών συνέλαβε την μητέρα μου»
Μπορεί η ίδια να μην έζησε στο Ιράν ωστόσο η μητέρα της βίωσε το σκληρό καθεστώς που επικρατεί στο Ιράν. Μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία της μητέρας της:
«Την μητέρα μου την συνέλαβε μια φορά η αστυνομία των ηθών, ήρθαν με το όπλο και την ρώτησαν γιατί γελά με άντρες στον δρόμο και την πήραν φυλακή. Έπρεπε να έρθει να μεσολαβήσει ο πατέρας της για να μην την μαστιγώσουν. Απλά ήταν έξω με τις φίλες της και μιλούσε με ένα άντρα», δήλωσε η Seagull.
Θέλοντας να μεταφέρει τι επικρατεί τώρα στο Ιράν, η Seagull περιγράφει ότι ο κόσμος αγανάκτησε, πλέον βγαίνουν στους δρόμους και ζητούν ελευθερία και ας ξέρουν ότι μπορεί να τους σκοτώσουν, η να τους συλλάβουν και να τους βασανίσουν.
«Δεν γίνεται εν έτη 2022 οι γυναίκες και γενικά οι άνθρωποι να ζουν υπό το καθεστώς καταπίεσης. Καλώ τις γυναίκες να πολεμήσουν για τα δικαιώματα τους, το όνειρο μου είναι μια μέρα όλοι να είμαστε ίσοι και να μην έχουμε ποτέ ξανά γυναικοκτονίες, ξέρω ότι είναι μακρινό αλλά παλεύω καθημερινά για αυτό», ανέφερε καταλήγοντας.
