Οι διάττοντες Περσείδες, η πιο εντυπωσιακή καλοκαιρινή βροχή από «πεφταστέρια» κορυφώθηκε χθες το βράδυ αλλά και απόψε στο νυχτερινό ουρανό της Κύπρου. Φέτος, συμπίπτουν με την πανσέληνο του Αυγούστου στις 12 του μηνός, την τελευταία υπερπανσέληνο του έτους.
Σε παρέμβαση του από τα Καμπιά στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων, ο Πρόεδρος του Κυπριακού Οργανισμού Εξερεύνησης Διαστήματος, Γιώργος Δανός, είπε πως για να δει κάποιος τους διάττοντες αστέρες θα πρέπει πάει εκτός της πόλης, μακριά από τα φώτα.
Φέτος κορύφωση των εν λόγω μετεώρων θα συμπέσει σχεδόν με την τελευταία υπερπανσέληνο της χρονιάς (04:36 ώρα Κύπρου την Παρασκευή). Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να γίνει πιο δύσκολη η παρατήρηση των Περσείδων, καθώς το φεγγάρι θα βρίσκεται ξανά πιο κοντά στη Γη απ’ ότι συνήθως, άρα θα φαίνεται πιο μεγάλο και φωτεινό, «σβήνοντας» πολλά «πεφταστέρια», εκτός από τα πιο λαμπερά.
«Είναι ιδανικές συνθήκες παρά το γεγονός ότι είναι πολύ φωτεινό φεγγάρι, το οποίο επηρεάζει και δεν μπορείς να δεις καθαρά τα αστέρια», εξήγησε ο κ. Δανός.
Οι Περσείδες εμφανίζονται σε όλα σχεδόν τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο, μολονότι φαίνεται να προέρχονται κυρίως από τα βορειοανατολικά, από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν και το όνομά τους. Τα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν αραιά από τις 17 Ιουλίου περίπου, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν έως τις 24 Αυγούστου. Το «σόου» αρχίζει λίγο μετά τη δύση του ήλιου, αλλά όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει, τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια» οπουδήποτε στον ουρανό.
Ο εν λόγω κομήτης είναι το μεγαλύτερο γνωστό ουράνιο σώμα που περνάει από τη Γη κατά τακτά χρονικά διαστήματα και χρειάζεται περίπου 133 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο. Το τελευταίο κοντινό πέρασμά του από τη Γη ήταν το 1992 και το επόμενο αναμένεται το 2125, ενώ δεν φαίνεται να αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας στο προβλέψιμο μέλλον.
Τα μετέωρά του, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα με ταχύτητα σχεδόν 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 130 χλμ., οπότε και αρχίζουν να γίνονται ορατά από τους παρατηρητές. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση (1.650 βαθμοί Κελσίου), σε ύψος άνω των 80 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.
