Ο πρώην ιδιοκτήτης της Τσέλσι διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στην απελευθέρωση πέντε Βρετανών αιχμαλώτων των Ρώσων.
Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς μπορεί να μην εξαιρέθηκε από τις κυρώσεις που επέβαλε η Δύση στους Ρώσους ολιγάρχες, ωστόσο είχε πει πως θα συμβάλει στο να τελειώσει αυτή η κόλαση και το αποδεικνύει με πράξεις.
Ο πρώην ιδιοκτήτης της Τσέλσι διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στην απελευθέρωση πέντε Βρετανών αιχμαλώτων των Ρώσων. Των Τζον Χάρντινγκ, Σον Πίνερ, Έιντεν Άσλιν, Ντίλαν Χέιλι και Άντριου Χιλ. Με ποιον τρόπο;
Ο Αμπράμοβιτς τους μετέφερε με ιδιωτικό τζετ από τη Ρωσία στη Σαουδική Αραβία. Τους μοίρασε ολοκαίνουρια iPhones 13 για να μπορούν να τηλεφωνήσουν στην οικογένειά τους και να τους ενημερώσουν ότι επιστρέφουν σώοι και ασφαλείς στην Αγγλία.
Ο πρώην αιχμάλωτος Τζον Χάρντινγκ δήλωσε στην «Sun»: «Είναι θρύλος. Τον λατρεύουμε και είμαι τόσο ευγνώμων για τις προσπάθειές του». Αρχικά βέβαια νόμιζαν πως είναι απλά κάποιος που μοιάζει στον Ρομάν Αμπράμοβιτς: «Δεν τον κατάλαβα και ο Σον μου είπε ότι του μοιάζει.
Τον πλησίασε στο αεροπλάνο και τον ρώτησε από πού είναι και τού είπε «από το Λονδίνο». Τότε ο Σον απάντησε: «Μοιάζεις με τον Ρομάν Αμπράμοβιτς» και εκείνος του είπε: «Αυτό συμβαίνει επειδή… αυτός είμαι, κύριε». Δεν μπορούσε να του πιστέψει. Στη συνέχεια έκανα ένα αστείο λέγοντας πως ο Σον είναι οπαδός της Γουέστ Χαμ και όλοι γελάσαμε».
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συζητούσαν για ποδόσφαιρο έφαγαν μπριζόλες, καναπεδάκια και τιραμισού και φυσικά μίλησαν για… ποδόσφαιρο: «Ο Σον του μιλούσε για πολλή ώρα για το ποδόσφαιρο κι εγώ μιλούσα με την βοηθό του. Μου είπε ότι Ρομάν Αμπράμοβιτς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον να επιστρέψουμε.
Είναι εκπληκτικό να σκέφτεσαι ότι συμμετείχε σε όλο αυτό. Τον σέβονται πολύ οι Ουκρανοί και τώρα τον σεβόμαστε κι εμείς. Έχει κάνει πάρα πολλά για εμάς και δεν θα μπορούσαμε να τον ευχαριστήσουμε αρκετά. Ήταν ένας πολύ καλός τύπος, ένας πραγματικά αξιαγάπητος τύπος. Είναι ένας θρύλος… Τον αγαπάμε πολύ και είμαι ευγνώμων για τις προσπάθειές του», είπε ο Τζον Χάρντινγκ, ο οποίος υπηρετούσε στην Ουκρανία ως γιατρός στο 2ο τάγμα του συντάγματος Αζόφ.
Όταν η ομάδα του ξέμεινε από πυρομαχικά στο χαλυβουργείο Azovstal στο λιμάνι της Μαριούπολης στην ανατολική Ουκρανία, παραδόθηκαν. Μετά τη σύλληψή του, οι Ρώσοι τον έβαλαν σε ένα λεωφορείο όπου παρέμεινε σε αυτό για τρεις ημέρες, τρώγοντας μπισκότα και βρώμικο νερό. Στη συνέχεια κρατήθηκε σε τρεις διαφορετικές φυλακές, συμπεριλαμβανομένης μίας που ονόμασε «Η Σκοτεινή Πλευρά», στην υπό ρωσική κατοχή πόλη του Ντονέτσκ.
Εκεί έζησε έναν ξυλοδαρμό από ομάδα φρουρών που χασκογελούσε καθώς του έδεναν μια σακούλα στο κεφάλι, του έβαλαν χειροπέδες πίσω από την πλάτη του και τον χτυπούσαν στη συνέχεια επί 30 λεπτά. Τον γρονθοκόπησαν, τον κλώτσησαν και πηδούσαν πάνω στο σώμα του, σπάζοντας τα περισσότερα πλευρά του και αφήνοντάς τον να αιμορραγεί όταν ουρούσε.
Όπως περιέγραψε, είπε ότι είχε σκεφτεί τον θάνατο: «Αυτή ήταν η χειρότερη στιγμή, ο τρόπος που μας φέρθηκαν ήταν φρικτός. Στο μυαλό μου έλεγα συνέχεια για να παρηγορηθώ ‘η αδερφή μου με χτυπάει πιο δυνατά’. Αν ήξερα πώς θα μας αντιμετώπιζαν πριν παραδοθούμε, θα έμενα στο χαλυβουργείο και θα έστηνα μια ομάδα ελεύθερων σκοπευτών και θα προσπαθούσα να σκοτώσω μερικούς από αυτούς πριν σκοτωθώ.
Οι άλλοι κρατούμενοι κι εγώ προσπαθούσαμε να κρατάμε υψηλό το ηθικό μας με το να γελάμε μεταξύ μας μέσα στα κελιά. Αστειευόμασταν για το πώς μας άρεσε η μπριζόλα μας μαγειρεμένη, αφού τρώγαμε μόνο ψωμί».
